Szept

Książka w punkcie startowym prezentuje się jeszcze całkiem przyzwoicie. Narracja pierwszoosobowa zamyka nas w głowie nastolatki, która z powodu doświadczonej tragedii postanowiła milczeć. Cała jej przeszłość owiana jest tajemnicą, a ona od dawna jest obiektem nieznanych badań. Dobre wrażenie trwa jednak tylko przez chwilę. Klimat w zasadzie natychmiastowo się rozmywa. Musimy wierzyć na słowo, że sytuacja bohaterki jest zła, bo autorka w żaden sposób nie próbuje nas do tego przekonać. Po dziewczynie nie widać większego przejęcia sytuacją, dramaturgii jest w tym niewiele, a my nie dostajemy żadnego dowodu na to, że jej położenie jest rzeczywiście tragiczne i wymaga naszego współczucia. Jane wspomina o nieprzyjemnych badaniach i złym naukowcu, są to jednak tylko skromne i niezbyt przekonujące dygresje. Wiem, że to literatura młodzieżowa, więc to nie tak, że liczyłem na mózgi rozmazane na ścianach czy lobotomię wykonywaną wiertarką udarową. Zabrakło tu prób zagęszczenia atmosfery czy nawet małego wypchnięcia nas ze strefy komfortu. A szkoda.

Resztki klimatu z czasem pryskają zupełnie. Zanim zdążymy się zorientować w sytuacji protagonistki, nagle wszyscy wokół stają się dla niej mili i opiekuńczy. Natomiast główna bohaterka nie wyczuwa w tym nawet najmniejszego podstępu. Dziewczyna od ponad dwóch lat przetrzymywana jest w zamkniętym ośrodku i z tego co możemy wywnioskować: regularnie rażą ją prądem i karmią bezsmakową proteinową papką, ale gdy na jej drodz...

"Słowa są zbyt cenne, żeby beztrosko je rzucać. Nie muszę mieć nad nimi nadnaturalnej władzy, by o tym wiedzieć, gdyż widziałam to na własne oczy. Słowa wymagają szacunku. Są cudowne. Są straszne. Są darem i przekleństwem. Nigdy nie zapomnę, co potrafią uczynić. Ponieważ przez słowa straciłam wszystko."
.
Ta książka jest nieodkładalna.
Słowa mają moc. Potrafią ranić i dawać nadzieję, a co by się stało, gdyby w fizyczny sposób kreowały świat? Gdyby bezpośrednio wpływały na otaczającą nas rzeczywistość? Gdyby raniły nie tylko psychicznie ale i fizycznie? Co by się stało gdyby ludzie mieli takie możliwości? Wojna gwarantowana, bo zapewne znalazłby się jakiś szaleniec, który chciałby zapanować nad światem. Dość tego gdybania i teoretyzowania. Rozsiądźcie się wygodnie, otwórzcie #szept i zanurzcie się w świecie, w którym ograniczają Was tylko słowa. Lynette Noni stworzyła rzeczywistość nasyconą nie tyle magią, co mocą. Mocą tworzenia i niszczenia. Wykreowała bohaterów, którzy są wyjątkowi, dlatego ukryła ich w tajnym podziemnym bunkrze, gdzie czas spędzają na ćwiczeniu swoich możliwości. Mieszka tam również Jane. Ona akurat nie mówi, bo wie, że słowa mają przerażająca moc i dlatego od ponad dwóch lat milczy. Wszystko może się zmienić gdy na jej drodze stanie Ward... Ta historia toczy się wokół słów. Jest pełna kłamstw i półprawd. Znajdziecie w niej szalonego naukowca i rebeliantów, uciekin...

Ale to była mega powieść! Czytałam ją z zapartym tchem chłonąc każde słowo z osobna. Tajemnica, która długo nie pozostawała odkryta budziła mój upór, bym mimo wszystko odkryła ją przed bohaterami. Nic bardziej mylnego. Nawet nie potrafiłam się domyśleć końcówki, choć dałabym sobie rękę uciąć, że to jedynie część pierwsza.
Każdy z bohaterów ma swój osobisty charakter i język, którym włada. Nie wspominając oczywiście o ich mocach, które niejeden czytelnik chciałby posiadać. Akcja nie zwalnia ani na moment i z każdą kolejną stroną jesteśmy tą treścią coraz bardziej zaabsorbowani. Doszło nawet do tego, że przez jakiś czas, kiedy musiałam zrobić przerwę w czytaniu, wyobrażałam sobie jak by było cudownie posiadać choć jedną z mocy bohaterów.
Bardzo wyszukane słownictwo, książka ogólnie bogata w synonimy. Nie ma żadnych powtórzeń, choć nieraz nawet by na to wskazywało. Ogólna wiedza i wyobraźnia autorki przechodzi wszelakie granice pojęcia. Momenty w których gra z nami w berka, przy czym sami nie jesteśmy pewni, czy to co czytamy jest aktualnie snem, przywidzeniem, czy prawdą. Książkę uważam za zupełnie pomysłowy oryginał. Nazwałabym ją wyobraźnią fantastyki, gdyż w dużej mierze oparta jest na prawdziwych ludziach, aczkolwiek z potężnymi mocami, które działają na nasz umysł.
Książka na dwa bezsenne wieczory, gdzie przy końcu czeka was kac książkowy, niedosyt czytelniczy i to wrażenie, by powstała druga część są tutaj obecne.
Książka opowiada o tajemniczej kobiec...

Jestem obiekt Sześć-Osiem-Cztery, dla niektórych Jane Doe. Moje słowa mają moc. Jaką? Do końca nie wiem, bo od dwóch i pół roku nie pisnęłam ani słówka, aby nikomu nie stała się krzywda. Jestem przetrzymywana w celi tajnego ośrodka rządowego. Dali mi miesiąc na zrobienie postępów, bo inaczej… sami wiecie, a „słowa są zbyt cenne, żeby beztrosko je rzucać. (…) Słowa wymagają szacunku. Są cudowne. Są straszne. Są darem i przekleństwem. (…) przez słowa straciłam wszystko”.

Pokochałam się z tą książką od pierwszych stron. Na początku myślałam, że skoro dziewczyna się nie odzywa będzie ciężko mi przebrnąć przez te wszystkie opisy, odczucia, przemyślenia. Miłe zaskoczenie – zgrałam się z nią tak bardzo, że przeczytałam ją w jeden dzień. Już dawno mi się to nie zdarzyło.

Prosty język, ciekawe opisy, akcja niby na początku nijaka, choć według mnie autorka zrobiła piękne wprowadzenie. Choć nie do końca się z niego czegokolwiek dowiadujemy, ale przez to musimy czytać dalej, bo chcemy więcej. Jest tu mowa o sile wytrwania, lękach przeszłości, przyjaźni, oddaniu, a także brutalności, wariactwa, sile zemsty i walki o władze. Eksperymenty wariata, które mogą wywrzeć wpływ na cały świat i garstka osób, które muszą go uratować. Model powszechnienie znany, lubiany (przynajmniej przeze mnie), można tą książkę porównać do wielu, ale tak jak każda z podobnych do niej jest inna, wyróżniająca się.

Oczyw...

Książka „Szept” autorstwa Lynette Noni jest pierwszą częścią cyklu "Szept". 13.04.2022 roku premierę będzie miał "Wrzask" jako druga część cyklu. Nie powiem po pierwszej części nie mogę się już doczekać kolejnej.

Książka wciągnęła mnie w swój świat już od samego początku. Wszystko to za sprawą obiektu Sześć-Osiem-Cztery. Jane Doe trafiła do celi tajnego podziemnego ośrodka rządowego, gdzie przez dwa i pół roku nie wypowiedziała ani jednego słowa. Za to cały czas była poddawana różnym eksperymentom czy torturom. Pewnego dnia na jej drodze stanie niejaki Landon Ward, który kompletnie odmieni życie obiektu Sześć-Osiem-Cztery. Jane Doe posiada jednak niebezpieczną moc. Jej słowa mają moc sprawczą – gdy coś mówi, powołuje to do istnienia. Okazuje się, że w Lengard (tajnym podziemnym ośrodkiem rządowym) jest więcej takich osób jak Jane Doe. Swoją drogą to Jane Doe wcale nie nazywa się Jane Doe. Czy umiejętność jaką posiada nasza bohaterka jest przydatna czy raczej lepiej było by jej nie mieć? Odpowiedź na te i inne pytania znajdziecie oczywiście w książce. Tempo akcji jest dość szybkie, a w niektórych momentach jest nawet strasznie, a to wszystko powoduje, że ciężko się od tej książki oderwać.

Po przeczytaniu wielu pochlebnych opinii myślałam, że będzie znacznie lepiej, ale też nie ma aż tak najgorzej. „Szept” jest w miarę przyjemny w odbiorze, szybko się go pochłania, a historia nie jest na tyle wymagająca, że bez problemu da się przy niej zrelaksować. Bohaterowie, jacy oni by nie byli, też są zjadliwi, da się ich jakoś polubić. Jednakże to nie jest książka dla każdego. Ci, którzy oczekują czegoś ambitnego, wybitnego, to niestety nie mają czego tutaj szukać. To tytuł, przy którym każdy wymagający czytelnik zdoła wyrwać sobie wszystkie włosy z głowy, nim zdoła dotrzeć do połowy historii. Ale jak ktoś potrzebuje „odmóżdżacza”, to ta przepełniona nadnaturalnymi wątkami, obsypana schematami i jakimiś tam sekretami historia będzie jak znalazł.

Świetna książka! Ona wchłonęła mnie, a ja ją pochłonęłam. Może to sprawka pierwszoosobowej narracji i doskonale wykreowanego świata z oryginalnymi bohaterami o niejednoznacznym statusie w kategorii dobro-zło? Wartka akcja, bohaterowie władają takimi mocami, aż oddycham z ulgą, iż nikt wokół mnie takowych nie posiada! Główna bohaterka skrywa wiele mrocznych tajemnic. Nie odezwała się od ponad dwóch lat ani słowem. Dlaczego? W jaki sposób znalazła się w tajnym ośrodku badawczym? Jedno jest pewne, zważajmy na słowa “... są zbyt cenne, żeby beztrosko je rzucać. (...)"
Z niecierpliwością czekam na drugi tom.

Świetna! Przeczytałam ją w dwa dni i to właśnie przez nią nie mogłam spać przez pół nocy zastanawiając się, co autorka jeszcze wymyśli i czy odpowie na najbardziej nurtujące pytania. Ta książka jest mega i to trzeba przyznać. Autorka ma talent i mam nadzieję, że niedługo dostaniemy kolejną część, której dam już 10/10.
Czemu tej książce tego nie dałam? Powód znajdziecie w mojej recenzji powyżej ;)

Raczej nie zdarza mi się czytać książek w ciemno, tym razem jednak tylko zerknęłam na opis i hasło "Jane Doe" sprawiło, że zapaliłam się do lektury. Byłam więc trochę zdziwiona, gdy okazało się, że "Szept" trzeba zaliczyć raczej do fantastyki niż do kryminału. Muszę przyznać, że zanim weszłam na dobre w mroczne klimaty, z racji wieku raczyłam się głównie literaturą młodzieżową, także taką trochę oderwaną od rzeczywistości. Zaliczyłam zatem przypadkowo znaczne odmłodzenie.

Miałam obawy, czy uda mi się odnaleźć w wykreowanym przez autorka świecie, ale szybko dałam się wciągnąć w historię Jane, choć na pewno bardziej by mi się spodobała, gdybym wciąż miała naście lat, bo ten okres w życiu cechuje się znacznie większą otwartością niż dorosłość. Fragmenty, które teraz przywoływały krzywy, pełen politowania uśmiech, wtedy mogłyby mnie zachwycić.

Początek jest dość realny, co ułatwiło mi wejście w tę opowieść. Młoda dziewczyna znajduje się w specjalnym ośrodku, gdzie od lat poddawana jest różnego rodzaju testom i badaniom. Nazywana jest Jane Doe, ponieważ nikt poza nią samą nie zna jej prawdziwej tożsamości. Odkąd trafiła w to miejsce, nie odezwała się ani słowem. To wszystko miało jeszcze wszelkie znamiona prawdopodobieństwa, dopiero wyjaśnienie faktu, że Jane nie mówi wprowadziło elementy fantastyczne.

Mimo to przedstawiona historia była naprawdę ciekawa i siedziała mi w głowie, gdy akurat jej nie czytałam. Autorka miała dobry pomysł i konsekwent...

W ramach poszerzania horyzontów i poznawania nowych gatunków literackich, zdecydowałam się sięgnąć po "Szept" Lynette Noni. To książka, którą określiłabym jako fantastykę młodzieżową.
Główną bohaterką jest Jane Doe - młoda dziewczyna, która trafiła do tajnego ośrodka rządowego. Przez ponad dwa lata jest przetrzymywana w celi i poddawana różnym badaniom. Na pierwszy rzut oka, niczym się nie wyróżnia, ale zastanawiające jest jedno, przez cały ten czas nie wypowiedziała ani jednego słowa, stąd nie wiadomo nawet jakie jest jej prawdziwe imię. Jaką tajemnicę skrywa Jane? Jak trafiła do tajnego ośrodka i dlaczego w ogóle się tam znalazła?
Powieść Lynette Noni jest wciągająca. Mimo, że początkowo, zdarzenia nie rozgrywają się w błyskawicznym tempie, to sposób kreowania fabuły przez autorkę, powoduje, że ciekawość czytelnika narasta i bardzo chcemy się dowiedzieć, co zaraz nastąpi. Sam pomysł na tę historię też jest bardzo ciekawy, nie chcę się tutaj zagłębiać w szczegóły, żeby nie zdradzać zbyt wiele, ale warto docenić kreatywność autorki. Z główną bohaterką też się polubiłam. Nie w każdej sytuacji jej zachowanie było dla mnie zrozumiałe, ale generalnie rzecz ujmując, nie powodowała, że miałam ochotę porzucić czytanie.
Tak więc zupełnie dla siebie niespodziewanie, stwierdzam, że czas spędzony z tą lekturą był bardzo przyjemny. Z czystym sumieniem mogę ją polecić, jako miły przerywnik dla, podobnych do mnie, pochłaniaczy kryminałów i thrillerów. Mam nadzieję, że kole...