Szeptem recenzja

Jakiś czas temu obchodziłam swoje imieniny. Był to wieczór spędzony w gronie najbliższych przyjaciół, który będę wspominać bardzo miło. Od każdego z nich dostałam w prezencie książkę - część serii Szeptem. I tak właśnie jestem szczęśliwą posiadaczką "Szeptem", "Crescendo" i "Ciszy".
Ten wpis jest poświęcony pierwszej wymienionej lekturze. Miałam okazję już to czytać w formie elektronicznej. Niestety przekład nie był oryginalny, przez co wyłapałam wiele merytorycznych błędów. Na szczęście wczoraj pochłonęłam właściwe tłumaczenie i chętnie wystawię opinię.
Przede wszystkim zadziwił mnie fakt, że jest to pierwsze dzieło autorki, którą jest Becca Fitzpatrick. Czytając nie miałam ani odrobiny wrażenia, że jest to jej pierwsze spotkanie z wydaniem książki, która odniosła wielki sukces. Tekst sprawia wrażenie tworzonego przez doświadczoną pisarkę.
Pierwsze na co zwróciłam uwagę to okładka. Kolorystka, głównie szarości, od razu nastawia na mroczną histrorię. W zasadzie taka jest. Jednak nie zabraknie tam romansu i epizodów zwykłego nastoletniego życia.
Sama fabuła jest dość przewidywalna. Jednak niech was to nie zniechęca! Napisałam "dość". Prolog ujawnia kilka szczegółów, zasadniczych dla lektury. Dowiadujemy się mniej więcej kim jest główny bohater. Jednak reszta pozostaje owiana tajemnicą. Akcja, rozgrywająca się pod koniec opowieści, niesamowicie wciąga. Mimo późnej godziny i znajomości wydarzeń nie miałam ochoty przestać czytać.
W zasadzie nic nie mogę zarzucić warsztatowi autorki. Język bardzo przystępny i przyjemny dla młodego czytelnika (dla starszego pewnie też). Narracja o spójnym charakterze. Czasami jedynie miałam wrażenie, że rozdziały są dla długie. Jednak było zupełnie mylne. Powodowało je zmęczenie moich oczu, które pragnęły końca i odpoczynku.
Szeptem zdecydowanie należy do książek, które czyta się dzień, góra dwa. Piękna fantastyczna opowieść o dwóch światach, które nie do końca można pogodzić.
"Ale cicho sza... Są tajemnice, o których mówi się tylko szeptem."