Szklany dom recenzja

Uwielbiam historie, które są nieoczywiste, kryją w sobie tajemnice, a jej odkrycie staje się wyzwaniem, przed którym staje czytelnik. Wraz z wiekiem i rosnącą liczbą przeczytanych książek mam coraz mniejsza tolerancję na utwory pisane zgodnie z obowiązującą modą, na zasadzie "kopiuj - wklej" i traktowanie czytelnika jak istoty nierozumnej, której podoba się (i która kupi) tylko to co już wcześniej czytała.
Na tej zasadzie bazują zwłaszcza autorzy specjalizujący się w literaturze sensacyjnej. Czasami, gdy siadam do lektury jakiejś książki mam wrażenie, że już ją kiedyś czytałam tylko bohaterzy mieszkali w innej miejscowości i nazywali się odrobinę inaczej. Dlatego tak cenię sobie w tym zalewie tandety utwory oryginalne i takie które są w stanie przykuć moją uwagą na dłużej.

Taka z pewnością jest książka Eve Chase "Szklany dom". To opowieść o kobietach: tych odważnych i bezkompromisowych, które wbrew w przeciwnościom losu mają siłę aby walczyć o siebie i swoje racje ale też tych słabych, przytłoczonych trudami życia, które płyną z prądem nie potrafiąc wyrwać się z marazmu i zawalczyć o swoje szczęście.
To trzymająca w napięciu opowieść o pozornie idealnej rodzinie, która zbudowała swoje życie na kłamstwie i strachu. Kiedy posadę niani w rodzinie Harringtonów przyjmuje Rita zaczyna ona dostrzegać problemy, które niszczą ten dom. Oddana dzieciom i wspierająca ich matkę, która mierzy się z załamaniem nerwowym stara się wprowadzić w ich życie odrobinę spokoju i stabilności. Jej plan jednak zdaje się na nic, kiedy w pobliżu letniej posiadłości rodziny, w lesie zostaje znalezione niemowlę a pani Harrington robi wszystko aby zatrzymać przy sobie kilkutygodniową dziewczynkę. Ta decyzja wywołuje szereg zdarzeń, które jak kostki domina burzą pozornie poukładane życie tej rodziny a tajemnice skrywane latami wyjdą na światło dzienne w dalekiej przyszłości, kiedy to Ricie, już starszej pani, przyjedzie walczyć po wypadku o życie.

Ta opowieść snuje się nieśpiesznie, prowokując co chwila kolejne pytania, na które czytelnik stara się znaleźć odpowiedź. Autorka umiejętnie podsuwa fałszywe tropy, zwodzi na manowce by na koniec odkryć karty i rozwiązać zagadkę rodziny Harringtonów. Dzięki tej książce zgłębiłam też wiedzę na temat wiwariów, gdyż motyw ogrodów zamkniętych w szkle snuje się przez całą tę historię. Zakochałam się w tych prawdziwych dziełach sztuki.
Polecam Wam lekturę "Szklanego domu". Mnie bardzo przypadła ona do gustu.