Sztuka dawania prezentów recenzja

Czytając "Sztukę dawania prezentów" doświadczyłam czegoś niezwykłego. Z każdej ze stron książki wręcz wylewa się magia świąt.
Pani Lucyna, matka czterech dorosłych już córek, babcia, wdowa, musi zmierzyć się z duchami przeszłości, które nawiedziły ją po śmierci męża.

Tajemnica skrywana całymi latami przez zmarłego Stanisława, spada na kobietę jak grom z jasnego nieba. Nie dość, że musi sama uporać się z traumą, jaką to odkrycie za sobą niesie, to jeszcze za wszelką cenę stara się ochronić córki i przygotować je jak najlepiej na moment, kiedy poznają prawdę o swoim nieidealnym, jak się okazuje, ojcu.

Żeby ułatwić sobie zadanie, pani Lucyna stawia do góry nogami coroczną tradycję wspólnego, rodzinnego spędzania świąt Bożego Narodzenia w jej mieszkaniu. Podstępem, można powiedzieć, ściąga rodzinę do tajemniczego domu pośrodku lasu.

Czy odcięte od świata, skłócone ze sobą siostry, wytrzymają w swoim towarzystwie? Czy dzieci odcięte od udogodnień cywilizacji nie narobią głupstw i skutecznie nie uprzykrzą życia reszcie rodziny?

Plan,który wciela w życie Pani Lucyna, zdaje się być bardzo ryzykowny. Sytuacja aż prosi się o katastrofę. Czy nadszarpnięte więzy rodzinne rozpadną się doszczętnie czy może zadziała magia świąt i uda się połatać to, co poszarpane przez lata doświadczeń?

Książka pozwala poczuć świąteczną atmosferę. Wędrując przez kolejne strony, momentami czułam się jakbym sama trafiła do tajemniczego lasu, nad dzikie jezioro. Przeżywałam razem z bohaterami wszystkie emocje, które towarzyszyły im w tej dziwnej, bożonarodzeniowej przygodzie, jaką zafundowała im starsza pani.

Bohaterowie są bardzo prawdziwi, nie wyidealizowani na potrzeby fabuły. Czytając, można poczuć się, jakbyśmy sami zasiadali z nimi przy stole, słuchali rodzinnego gwaru, czuli od środka całą tę atmosferę, panującą w zasypanym śniegiem domku. Przez to książka pełna jest ciepła, dobrej energii, rodzinnej atmosfery. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć, żeby ogrzać serce i duszę w chłodne, zimowe wieczory.