Memory Almost Full recenzja

Julia Biel, autorka którą polubiłam za styl i pomysł od pierwszej strony książki "To nie jest, do diabła, love story" powróciła z zupełnie nowym intrygującym tytułem, przygotowując dla swoich czytelników książkę tajemniczą i intrygującą. "Memory Almost Full" intryguje tytułem i okładką, a opis zamieszczony na tylnej okładce zdecydowanie zachęca do sięgnięcia po tę historię.

Amelia to wyluzowana, kochająca anagramy i gry słowne nastolatka, która po powrocie ze szkolnej wymiany dowiaduje się o śmierci ukochanej babci Mags,. Dziewczyna ma problem z pogodzeniem się z ta sytuacją, w czym próbują pomóc jej najbliżsi. Żałoba przeradza się w zagadkę do rozwikłania w chwili, gdy Amelia wraz z przyjaciółką Kiki odnajdują dziwny, zaszyfrowany list, który więcej komplikuje niż rozwiązuje.

Ta książka jest jak dziwny sen.

Od samego początku czułam, że coś tu jest nie tak. Nie mogłam do końca połapać się w tym co jest jawą a co snem, co prawdą a co fikcją... Nie jestem też dobra w anagramach, ale cała ta dziwaczna otoczka ciągnęła mnie w głąb fabuły, ponieważ bardzo chciałam dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi... Julia Biel bardzo długo i umiejętnie zwodziła mnie sennymi marzeniami po to, aby na sam koniec wyczarować taki plot-twist, który wbija w fotel i sprawia, że wszystko to, co było dziwne nabiera sensu. Zwrot akcji jest tym do czego ta historia zmierza od samego początku i pomimo tego, że książek młodzieżowych czytam sporo, to takiego rozwoju wydarzeń zupełnie się nie spodziewałam.

Intrygująca historia, ciekawi bohaterowie, tajemnicze sny, anagramy, znajome okolice Poznania, wątek miłosny i na sam koniec mistrzowski zwrot akcji- takie historie zawsze dobrze się czyta!

Chociaż początek mnie nie zaczarował, to jednak tajemnicza siła nieustannie ciągnęła dalej, prowadząc do zakończenia, które zmieniło wszystko! Julia Biel w takim wydaniu jest autorką zdecydowanie wartą polecenia, a ja oczywiście będę wypatrywać kolejnego tomu, bo wydaje mi się, że już wyłania się zza linii horyzontu.