Tajemnice wydarte zmarłym recenzja

Kryminalistyka to jedna z bardziej interesujących dziedzin życia. Fascynuje mnie od bardzo dawna - to zmaganie się z myślami, próba rekonstrukcji wydarzeń na podstawie zastanej tylko sytuacji. Budowanie profili ofiar i profili sprawców. Prowadzeni śledztwa, odkrywanie tajemnic... Stąd od razu jak tylko dowiedziałem się o "Tajemnicach wydartych zmarłym" Emily Craig, czym prędzej nabyłem książkę.

Trudno ją streścić; nawet trudno podsumować. To bardzo mocna książka. Śmiem twierdzić, że jeszcze jakiś czas temu nigdy by się nie ukazała na rynku - nikt by jej nie wydał, a jej autorka - doświadczony antropolog sądowy - gdyby chciała wieść taki żywot i pałać się swoim zawodowej jeszcze kilkadziesiąt lat temu, napotkałaby wiele problemów natury obyczajowej. Kilkaset lat temu na pewno płonęłaby na stosie.

Jeśli książki z nurtu thriller bądź horror wywołują często grozę i obrzydzenie wśród czytelników tanimi sztuczkami oraz opisami w stylu gore, to "Tajemnice..." wywołują realną grozę i (niekiedy) obrzydzenie w sposób bardzo naturalny. Wszystko dlatego, że książka to zapis pracy osoby odpowiedzialnej za autopsję ciał; Craig na co dzień ma do czynienia ze zwęglonymi czy rozczłonkowanymi zwłokami, w stanie zeszkielotowania (miękkimi tkankami zajmują się anatomopolodzy), użyczając swoich talentów policji w stanie Kentucky. Choć jako światowej sławy już postać, zapraszana jest jako konsultant do badania przypadków na całym świecie.

"Tajemnicy wydarte zmarłym" to fascynujący zapis pracy doktor Craig. Opisujący zarówno jej pierwsze kroki w zawodzie, podjęcie nauki na tzw. Farmie Umarłych (wyizolowanym miejscu, na którym studenci antropologii sądowej mają okazję przyglądać się procesom rozkładu ludzkich zwłok w naturalnych warunkach, tak by - prowadząc dokumentację i obserwując procesy rozkładu - mogli stanowić użyteczne ogniwo na drodze do wyjaśnienia najtrudniejszych przypadków zbrodni bądź masowych wypadków (jak w World Trade Center w Nowym Jorku). To także osobisty zapis zmagania się z ludzkimi emocjami pojawiającymi się w wyniku zetknięcia się z tak trudnymi przypadkami jak te, w których ofiarami są dzieci. Kiedy trudno zachować naukowy dystans.

Jak wspomniałem na wstępie, to bardzo trudna książka. Nie dlatego, że jest trudno napisana, ale z uwagi na fakt, że opisuje trudne do pojęcia (czy raczej objęcia) tematy, z którymi w przeciętnym życiu nie mamy możliwości się stykać. Chociaż sam jestem osobą już dojrzałą, po 30-stce, a tematyką kryminalną interesuję się jeszcze od czasów studiów, to bardzo uważałbym z tym, kto powinien należeć do grona czytelników tej książki. Bo chociaż jest wybitnie fascynująca, to także jest wybitnie niebezpieczna.

Polecam i nie polecam zarazem!