DOTYKA... Poderwać gęsią skórkę do lotu recenzja

Przyjacielu Słowa Pisanego,

usiądź wygodnie i podaruj mi chwilę swojego cennego czasu. Zapraszam Cię do świata autora nieznanego.

Zarezerwuj sobie czas na lekturę. Czytanie "Dotyki..." to nie wyścig. Nie przebiegniesz sprintem przez karty powieści. Tę książkę należy poznawać powoli, smakować słowa, dotykać je czule, czuć na skórze niczym promienie wiosennego słońca.

"Dotyka... poderwać gęsią skórkę do lotu" jest o starości i świecie z przyszłości. "Dotyka..." naprawdę dotyka.

Nie lubimy starości we współczesnych czasach. Nie chcemy jej widzieć. Nie chcemy być starzy, pomarszczeni, ze słabym i coraz mniej sprawnym ciałem. Dzisiejszy świat krzyczy - masz być piękny, młody. Starzy są niepotrzebni, psują nam krajobraz.

Powiem Ci uczciwie, czytanie tej książki nie będzie łatwe. autor nieznany. ma swój niepowtarzalny styl pisarski, który może Cię zauroczyć lub okazać się za trudny. Jak sam mówi o sobie, on "przesuwa SŁOWA w prawo". Tworzy je na nowo, traktuje je czule cyt.: "Ale Matka Natura lubi starych ludzi. Są jej bliscy. Jak bliscy są staruszce-ziemi. Dużo w nich wapnia, składników mineralnych, skamieniałości. Milczenia, pokory, wieczności. Jak w ziemi. Dlatego Matka postanowiła zaopiekować się tymi swoimi, mało-światu-potrzebnymi, dziećmi. Użyła magi; jak tylko ona potrafi. I...ppppieprznęła. Pięścią w ziemski stół. Strącając jedzenie do ostatniego okrucha. Rozwiewając atmosferę do ostatniej sielanki. Zerując technologię do ostatniej zero-jedynki. Wypluła swój żal. Zionęła nienawiścią. Swoimi suchotami. Wysuszeniem samej siebie. Zionęła miliardem ton wiatrów. Wiatryliardem kilometrów na godzinę pyłopiachu."

SŁOWA autora nieznanego. powodują, że trzeba się zatrzymać, czytać wolno, aby wszystko zrozumieć. On rzeźbi słowa. Ale, może warto stanąć na chwilę w tym pędzie współczesności i zajrzeć do jego świata, jak do "tajemniczego ogrodu". Usiądź na ławce w parku lub w ulubionym fotelu i czytaj tę baśń apokaliptyczną. Opowieść o innej starości, w świecie piachu i pyłu. W "Dotyce..." Stary jest ważny, potrzebny młodym. Nie jest powodem do wstydu. Pomaga im przetrwać.

To jest powieść, która Cię zauroczy lub może nie trafić do twojej czytelniczej wrażliwości, ale warto dać jej szansę. Ten autor bardzo dba o swojego odbiorcę. Dostajesz do ręki książkę, która nie jest zwykłym zbiorem kartek spiętych okładką. "Dotyka...." to podarunek, który pokazuje, że ty Czytelniku, jesteś bardzo ważny dla autora. Jest pięknie wydana, graficznie dopracowana, z oryginalną, trójwymiarową okładką, która jest dopełnieniem opowiadanej historii.

Ta książka może Cię zachwycić lub nie zachwycić, ale na pewno robi wrażenie i zapada w pamięć.
Szczególnie ostatni rozdział - To (nie do końca) koniec..., a w nim piękne słowa o starości cyt.:" Dlatego starsi ludzie chodzą zgarbieni. Bo ciągle kłaniają się Bogu."
autor nieznany. lubi człowieka "u schyłku życia". To widać i to się czuje cyt.: "Polecam starość. Choć starość to... śmierć rozwleczona na wiele, wiele lat. A człowiek, zanim umrze, zaczyna przeciekać w wielu miejscach. I bardzo kurczy mu się świat - do mieszkania, do pokoju, do bujanego fotela, a na końcu do łóżka. I do chęci, żeby w tym łóżku umrzeć.
Najlepiej ciepłym.

Polecam starość. Naprawdę warto się zestarzeć, bo wtedy śmierć staje się sympatyczniejsza. A starzy to tacy ludzie, którzy wiedzą, jak umrzeć. I potrafią umrzeć."

Nie wszyscy dożyjemy starości, ale wszystkich nas czeka spotkanie z jej końcem - śmiercią.

A zatem spotkaj się z autorem nieznanym. Poświęć mu chwilę swojego cennego czasu i zobacz, czy to będzie początek waszej czytelniczej przyjaźni.