Świat według Garpa recenzja

Uwielbiam styl opowiadania Irvinga, jego nieśpieszną frazę, jego poczucie humoru, rozkładanie akcentów, to prawdziwy mistrz narracji i języka. W tej książce mamy wspaniale opowiedzianą historię zakręconego życia S.T.Garpa i jego rodziny przy okazji poznajemy sporo ważnych faktów z historii XX-wiecznej Ameryki.

Proza Irvinga wyjątkowo się sprawdza w audiobookach, bo to powrót do gawędy, do sztuki opowiadania ciekawej fabuły, do źródeł literatury, która zaczęła się przecież od opowiadania na głos różnych historii (notabene, Nicholas Carr w 'Płytkim umyśle' pisze, że do czasów Gutenberga książki czytano na głos). Przyjemność słuchania potęguje fakt, że audiobook jest czytany przez mojego ukochanego Zbigniewa Zapasiewicza. Ten lektor nigdy nie zawodzi.

O mistrzostwie fabularnym Irvinga świadczy to, że pozornie nieważne fakty mają później istotne znaczenie. I tak zwyczaj Garpa wjeżdżania po ciemku i na pamięć do garażu zostaje brutalnie przypomniany w odpowiednim czasie. Nawet to, że dźwignia zmiany biegów w samochodzie rodziny Garpów nie ma gałki i jest zakończona na ostro, prowadzi do istotnych implikacji.

Ma też Irving iście czechowowską zdolność do pokazywania ludzi z humorem, a jednocześnie współczuciem. Historia znajomości Garpa z panią Ralph jest właśnie taka: śmiejemy się, a jednocześnie współczujemy pani Ralph patrząc na jej nieciekawe życie.

Najlepszą recenzją tej książki jest cytat z niej samej. Oto wydawca Garpa (który jest pisarzem) pyta sprzątaczkę w swoim biurze o opinię o najnowszej książce Garpa; sąd sprzątaczki jest dla wydawcy niezawodnym wskaźnikiem powodzenia dzieła. I sprzątaczka mówi: „ta książka jest taka stuknięta, że człowiek wie, że coś się stanie, ale ni diabła nie może zgadnąć co.” I dalej twierdzi, że książka Garpa jest prawdziwa, a według niej: „książka jest prawdziwa, kiedy można powiedzieć: „No tak, tak się rzeczywiście cholerni ludziska zachowują”. O, wtedy właśnie człowiek wie, że książka jest prawdziwa.” No właśnie taka jest ta książka.

Mimo że napisana 40 lat temu, książka brzmi obecnie bardzo aktualnie, bo porusza problemy, które są gorąco dyskutowane: feminizm, przemoc fizyczna, zmiana płci, ofensywa ultrakonserwatyzmu. Z drugiej strony, paradoksalnie, rzecz jest hymnem na cześć tradycyjnej rodziny, pięknie opisuje Irving małżeństwo Garpa i Helen, ich miłość do dzieci, silne więzi rodzinne.

To znakomita proza nawiązująca do tradycji Czechowa czy Dickensa.