Tańcząc z cieniem recenzja

'Tańcząc z cieniem' to kontynuacja debiutanckiej powieści Aliny Góry, 'Białe Motyle'. Od razu muszę się przyznać, że nie czytałam pierwszej części, jednak autorka z myślą o takich czytelnikach jak ja przygotowała krótkie streszczenie, które bardzo dobrze wprowadza nas w całą tę historię.

Akcja powieści dzieje się w Opolu. Główna bohaterka, Kasia niedawno skończyła studia i poszukuje pracy. Udaje jej się zatrudnić w sklepie jubilerskim, w galerii handlowej. Dziewczyna nadal mieszka ze swoimi przyjaciółmi, Hanią i jej chłopakiem, który zwleka z oświadczynami, Wróblem i Borysem, a teraz także z jej byłym narzeczonym Filipem, który powrócił z Anglii i stara się ją odzyskać. Myśli Kasi cały czas zaprząta jednak Jarek, który niedawno ją zostawił.

Kasia to dziewczyna, którą można spotkać na każdej ulicy, w każdym mieście. Jest zwyczajną młodą kobietą z wadami i kompleksami. Jak prawie każda z nas szuka miłości i szczęścia. Dzięki tej normalności z łatwością możemy się z nią utożsamiać.

Książka 'Tańcząc z cieniem' zaciekawiła mnie od samego początku. Autorka pisze w lekkim stylu, który nie wymaga wielkiego skupienia. Powieść jest napisana z perspektywy Kaśki, dzięki czemu miałam czasami wrażenie, że czytam jej dziennik. Idealnie pasuje do tej książki stwierdzenia, że czyta się ją szybko, łatwo i przyjemnie.

Nie mam zaufania do polskich autorów, ani nie lubię kiedy akcja powieści dzieje się w naszym kraju jednak zdarzają się wyjątki i 'Tańcząc z cieniem' do tych wyjątków się zalicza. Miło było poczytać o zwykłych ludziach, którzy nie różnią się od reszty społeczeństwa. Cieszę się, że pani Alina Góra nie skupiła się tylko na postaci Kasi, ale również na jej przyjaciołach i choć w minimalnym stopniu rozwinęła ich wątki. Spodobały mi się również sceny ze sklepu jubilerskiego, które trafnie, trochę prześmiewczo opisują nasze społeczeństwo.
Dla mnie osobiście zabrakło jakiegoś wielkiego zwrotu akcji. Czekałam, czekałam, aż w końcu znalazłam się na ostatniej stronie i niczego takiego się nie doczekałam. Szkoda, ale w sumie to tzw. obyczajówka więc może powinnam była się tego spodziewać.

Mimo wszystko, mogę spokojnie polecić tę książkę wszystkim, którzy lubią takie nieskomplikowane historie, które ukazują nasze codzienne życie, gdzie, w bohaterach możemy znaleźć samych siebie lub znajomych nam ludzi.