Te wiedźmy nie płoną recenzja

Hannah to czarownica z krwi i kości, z umiejętnością kontrolowania ognia, ziemi, wody i powietrza. Choć mieszka w Salem, jej magia jest tajemnicą, którą musi zachować dla siebie. W innym przypadku może ją stracić. Na zawsze.

Hannah spędza więc większość czasu, unikając swojej eks, Veroniki, i pracując w lokalnym sklepie z magicznymi obiektami. Gdy przerażający rytuał krwi przerywa zabawę pod koniec roku szkolnego, a dowody na istnienie mrocznej magii zaczynają pojawiać się w całym Salem, Hannah jest pewna, że to dzieło śmiertelnie groźnej Krwawej Czarownicy. Na domiar tego, w mieście pojawia się nowa dziewczyna, Morgan, która skrada serce nastoletniej czarownicy. Chcąc ocalić swój sabat i zdobyć serce dziewczyny, Hannah będzie musiała przetestować granice swojej mocy.

Sięgając po tę pozycję miałam bardzo wysokie oczekiwania i niestety zawiodłam się. Myślałam, że będzie to świetna opowieść dla młodzieży pełna magii i tajemnic. Dużo osób tak o niej mówiło i myślę, że to przez te wygórowane oczekiwania nie zachwyciła mnie ona.

Co do tajemnic- były i to jest jeden z największych plusów tej książki. Hannah próbowała się dowiedzieć kto stoi za złymi rzeczami, które dzieją się w jej mieście. Podejrzewa krwawe wiedźmy i po kolei analizuje, który z jej znajomych mógł to zrobić. Ta końcówka mnie zaskoczyła, bo jak razem z bohaterką próbowałam rozwiązać zagadkę to nie brałam danej osoby pod uwagę.

Uważam, że autorka mogła dodać trochę więcej magii do tej książki tzn. czułam się bardziej jakbym czytała obyczajówkę z elementami fantastycznymi niż powieść fantasty. Można było bardziej zagłębić się w zasady działające światem wiedźm, bo wydaj mi się, że było to potraktowane dość powierzchownie. W ogóle nie czułam tego klimatu.

Bohaterowie byli bardzo infantylni- szczególnie główna bohaterka. Zrozumcie sytuację- do miasta przybywa wiedźma, która może wszystkich zabić, a Hannah w większości czasu skupia się na tym jak powinna ubrać się na randkę. Czasami się zastanawia jak pokonać wiedźmę, ale raczej nie za często.

Dodatkowo, nie wiem czy to wina autorki czy tłumacza, ale bardzo często jest nam przypominana orientacja bohaterki. I ja rozumiem, że chciano pokazać, że tacy ludzie są normalni itd. ale po co na co drugiej stronie o tym wspominać?

Moja ocena: 2/5