Nagonka recenzja

☕ Początek czwartego tomu z komisarzem Sikorą, zwala z nóg. Nie mogłam uwierzyć, jak Autor mógł zrobić coś takiego bohaterom a przede wszystkim czytelnikom! Ja się po prostu, aż popłakałam. To nie wiarygodne... I jednocześnie ucieszyłam się, że czytałam te tomy jeden po drugim. To spotęgowało te emocje. Odbiór ich był pogłębiony do tego stopnia, że się totalnie zatraciłam.
📚 Pan Kościelny w tej części zdecydowanie bardziej skupił się na bohaterach i ich losach. Sprawa kryminalna zeszła na dalszy plan. Taki manewr wyszedł mu bezbłędnie. Wyszło wyśmienicie. Dzięki temu ci ludzie z którymi "zaprzyjaźniliśmy" się w trzech wcześniejszych częściach, teraz stali się dla nas jeszcze bliżsi. Ja naprawdę poczułam z nimi więź. Przeżywałam ich emocje i to co ich spotyka.
☕Za przykład można przede wszystkim podać głównego sprawcę zamieszania, czyli samego Sikorę. Wiemy, że to gliniarz z krwi i kości. Twardy i bezkompromisowy, a tutaj poznajemy jego drugie oblicze. To łagodniejsze. Okazał się człowiek z wielkim sercem. Nie będę wspominać czym doświadczył go los, bo na samą myśl, robi mi się go szkoda...
📚 Książka porusza ogólnie mówiąc problem fobii. Wszelakiej. O jakiej nie pomyślisz to tutaj na pewno ją znajdziesz. Homofobia, ksenofobia, po prostu wszystko-fobia! I po raz kolejny Pan Piotr skłania czytelnika do refleksji i przemyśleń. Jak bardzo niebezpieczne jest brak tolerancji, brak współczucia. Jak wielką krzywdę i ile problemów może spowodować myślenie "jesteś gorszy, bo...". Za to lubię książki Autora. Za mądrość jaką niosą za sobą.
☕Na wstępie pisałam, że początek zwala z nóg... ale to końcówka dobija totalnie do parteru. Byłam autentycznie przerażona i ostatnie strony czytałam z otwartą buzią. Złapałam się za głowę myśląc "i co ty tu autorze jeszcze wymyślisz?".
📚 Książki Pana Kościelnego na pewno nie są dla mega wrażliwców i dla ludzi o słabych nerwach. Co to, to nie! Za to fani mocnych wrażeń będą bardzo zadowoleni! Ja sama nie mogę się doczekać dalszych losów Sikory. No bo będą prawda?