Recenzja książki To mnie zabije

Czy da się obejrzeć książkę spisaną drukiem? Nie mam na myśli przewertowania, przekartkowania kolejnych stron, a uważnym śledzeniu każdego zdania. Maciej Kaźmierczak właśnie mi udowodnił, że taka abstrakcja jest możliwa. Szczególnie w momentach internetowych transmisji obrazy wyświetlały się w mojej głowie. Autor w plastyczny, wręcz namacalny sposób opisał zdemoralizowane środowisko seksworkerek. Dwudziestodwuletnia Matylda Haber spełnia chore fantazje swoich subskrybentów, dając przed kamerą hardcorowe pokazy o cha­rak­terze ero­tycz­nym, a właściwie por­no­gra­ficz­nym. Zrobi wszystko, by utrzymać się w czołówce najchętniej oglądanych na portalu, robiąc z rozbierania się intratny sposób na życie. Wracając wieczorem do domu jest świadkiem wyrzucenia z samochodu pobitej Klaudii Wilk.

Książka podzielona jest na pięć części, w których poszczególne rozdziały należą do Matyldy, Klaudii, Natalii, Dominika i Roberta. Ten ostatni pojawia się sporadycznie. Jego perspektywa jest opisana jedynie czterokrotnie. Jednak zarówno on, jak i pozostali bohaterowie mają niewiarygodnie dobrze stworzone osobowości. Wszyscy, prócz policjanta, aspiranta Dominika Orłowskiego mają skrzywiony sposób postrzegania świata. Nie odróżniają dobra od zła, nie liczą się z konsekwencjami, ważne są zasięgi internetowych kont. Zachowaniem dążą do autodestrukcji. To ich zabije... Perspektywa Natalii to retrospekcja. Wydarzenia z jej życia dzieją się kilka lat wcześniej.

Choć powieść składa się w dużej mierze z pornograficznych obrazów, nie jest w najmniejszym procencie erotyczna. W tym wszystkim znalazło się miejsce na misterną intrygę i wątek kryminalny, który jest nieco marginalny. Nie czułam z tego powodu niedosytu, bo autor zrekompensował to niespotykaną treścią. Zakończenie przewrotne, z wątpliwym morałem, pod rozwagę czytelnika.

Autor ma indywidualny styl. Tworzy powieści w sposób nieoczywisty, zaciera granice moralności. Lekkie pióro sprawia, że trudne tematy nie obciążają psychiki odbiorcy.
Tę książkę szybko się czyta, ale nie zapomina. Obrazy w niej przedstawione na długo zapadają w pamięci.