Recenzja książki Topieliska

Kuba, mąż Poli ginie w wypadku samochodowym. W tym czasie miał pod opieką synka Jasia. Chłopca jednak nie było we wraku auta. Po pogrzebie Kuby kobieta zaczyna dowiadywać się niepokojących informacji na temat męża. Co tak naprawdę było przyczyną jego śmierci i co stało się z Jasiem?
.
Ta książka jest przede wszystkim niesamowitą mieszanką emocji. Jej klimat jest bardzo tajemniczy, a miejscami wręcz mroczny. Autorka pokusiła się o wykorzystanie motywu onirycznego i świadomego snu. Główną bohaterkę od kilku lat nawiedza koszmar, który z czasem nabiera coraz wyraźniejszych barw i głębszego sensu.
Dość istotny jest także wątek ezoteryczny gdzie w jednej z ważniejszych dla całej fabuły scen akcja rozgrywa się w polskim Stonehenge we wsi Węsiory.
.
Będąc mniej więcej w połowie książki zanotowałam sobie pewien zarzut co do treści. Miałam obawy, że może on wpłynąć negatywnie na moje postrzeganie całości. Po cichu liczyłam jednak, że Autorka zrobi coś co zmieni moje postrzeganie. Jak się możecie domyślać tak właśnie się stało. Zakończenie tej historii to jest totalny armagedon. Nic nie będzie takie, jakie sobie ułożycie głowie, zapewniam Was.
.
Ja jako matka mocno przeżyłam tę historie. Do tego stopnia, że po przełożeniu ostatniej strony poszłam do śpiącej córeczki.
W trakcie lektury targały mną przeróżne emocje. Od złości, nie tylko na bohaterów, ale też na samą autorkę (już sobie to wyjaśniłyśmy 😉). Poprzez zniecierpliwienie, niedowierzanie, zaciekawienie, by ostatecznie dostąpić w pewnym stopniu ulgi. Nie odbierajcie tylko tego w negatywny sposób. Tyle emocji na niewiele ponad trzystu stronach to jest ogromny pozytyw. Nie jest tu na pewno monotonnie. Dzieje się dużo, a takich zwrotów akcji to nawet łyżwiarz figurowy by się nie powstydził.
Brawo również za sprytne zakamuflowanie pewnych faktów o bohaterach i tak wnikliwe zagłębienie się w ich psychikę 👏.
Topieliska to bardzo adekwatny tytuł, zarówno do treści, jak i do tego, że książka wciąga jak bagno. Ciężko się wyrwać z jej objęć przed poznaniem ostatniego słowa, a po zakończeniu jeszcze długo nie pozwoli o sobie zapomnieć.
Zaopatrzcie się więc w ciepły koc, coś do picia, jedzenia i zapraszam do tego pełnego tajemnic, niepokojącego świata.