Sybiraczka recenzja

Ile dla człowieka znaczyć może książka? Dziś pewnie niewiele. Wolimy sięgać po internetowe formy lektur, chcemy oszczędzać pieniądze, a sama książka nie ma dla współczesnego człowieka żadnego znaczenia… Zgoła odmiennie było w czasach II wojny światowej, gdy najmniejsze rodzinne pamiątki stawały się wielkie dla serca i duszy. Rzec można, iż owe rodzinne „klejnoty” nadawały sensu egzystencji w tym trudnym czasie walk. O owym dostrzeganiu wartości w pamiątkach rodzinnych mówi książka Zbigniewa Domino pt. „Sybiraczka”. Piękny tytuł, czyż nie? Prawda jest taka, że tytułową Sybiraczką jest…książka. Książa rodzinna, która dla wielu ma ogromną wartość. Sam Zbigniew Domino wspomina w wypowiedzi, że wielu – nawet obcych ludzi – przetrwało czasy Syberii dzięki tej lekturze. Autor pięknie opisuje przeszłość lektury oraz to, dlaczego była ona taka ważna. Zbigniew Domino przedstawia także losy człowieka wygnanego na Syberię. Matka Zbigniewa, usłyszawszy, że jadą „na stancję”, przygotowała się na przeprowadzkę. „Stancja” nie była jednak spokojnym miejscem odpoczynku, do którego miała trafić rodzina Domino… Tylko jeden mały Zbigniew wiedział, z czym wiążą się te słowa. Stary maleńki, doświadczony przez życie – tak jaki się postać Zbigniewa Domino. 

„Sybiraczka” – to także zabawne anegdoty i wspomnienia rodzinne. Dzięki nim wszystkim czujemy pewną więź z samym autorem. A to sprawia, iż czytanie „Sybiraczki” jest bardzo przyjemne. Po przeczytaniu wspomnień Domino zacząłem jeszcze bardziej myśleć o pewnych pamiątkach, książkach, ale i rodzinnych tradycjach. Nic tak bowiem nie spaja jak rodzina i jej wspólna przeszłość. Przeszłość, która zbudowała naszą codzienność. 

Zarówno „Sybiraczkę”, jak i inne książki Zbigniewa Domino przeczytać powinien każdy. Nie tylko zainteresowany tematyką II wojny światowej, lecz także człowiek żyjący w pędzie codzienności. Pędzie, w którym wielokrotnie zapominamy o tradycji, wspomnieniach i podwalinach naszej teraźniejszości…