Tylko w duecie. Bis recenzja

"Życie kolejny raz śmieje mi się prosto w twarz. Czasami wydaje mi się, że los nie przewidział dla mnie szczęśliwego zakończenia. Za każdym razem ranię tych, których kocham."

"Tylko w duecie. Bis" Magdaleny Kozakowskiej to kontynuacja wydanej w 2022 roku powieści "Tylko w duecie". Po dramatycznym finale pierwszej części obserwujemy wyraźne przystopowanie akcji. Autorka dokonuje przeskoku w czasie, po którym stopniowo zapoznaje nas ze zmianami mającymi miejsce w życiu bohaterów. Już w pierwszych partiach tekstu dowiadujemy się jak potoczyły się losy książkowej pary - Tamary i Damiana. Wydarzenia, o których czytamy sprawiają wrażenie ostatecznych.
Czy rzeczywiście tak jest? Czy los tej dwójki jest już przesądzony, a może bohaterom uda się jeszcze dokonać zmian?

W drugiej części opowiedzianej przez siebie historii Magdalena Kozakowska dużo mówi o wybaczeniu, zarówno bliźniemu, jak i sobie. Niestety, często nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nasze czyny uderzają nie tylko w innych ludzi, ale również w nas samych. Trudno powiedzieć w kogo bardziej. Dramatyczne wydarzenia na zawsze zostawiają swoje piętno, dlatego nie należy się od nich odcinać, tylko trzeba próbować przepracować przeżyte traumy. Chowanie głowy w piasek nic nie da, jedynie życie w zgodzie ze sobą jest w stanie zagwarantować nam szczęście.

"Tylko w duecie. Bis" to jednak przede wszystkim historia o miłości, która niespełniona domaga się ujścia. Drąży niczym wartki nurt, szuka najmniejszej szczeliny, by móc w pełni się rozlać. Czy uczucie Tamary i Damiana zburzy skalny mur, którym oboje się otoczyli? Każde z nich wiedzie swoje życie, w którym stara się nie pamiętać o przeszłości i zaciekle przeć do przodu, z lepszym lub gorszym skutkiem. Ale czy można budować swoją przyszłość, gdy przeszłość wciąż pozostaje niezamknięta?

Ta powieść wciąga od pierwszych stron wywołując w czytelniku całą paletę emocji. Z początku są to żal, a nawet rozczarowanie, które z biegiem czasu ulegają przeobrażeniu w bardziej pozytywne uczucia jak nadzieja, która niechciana, w miarę rozwoju akcji coraz bardziej się panoszy. Niestety później przychodzi przełomowy moment pełen niedowierzania i bólu. Naprawdę ciężko otrząsnąć się z tych wszystkich emocji. Jeszcze długo po zakończeniu lektury moje serce galopowało w niespokojnym rytmie.

Jeśli podobała Wam się historia opowiedziana na kartach powieści "Tylko w duecie", to druga część Was zachwyci. To niebalnalna kontynuacja, która z pewnością przypadnie Wam do gustu, sprawi, że z żalem będziecie żegnać się z bohaterami tej książki.

Moja ocena 8/10.