Ucieczka znad rozlewiska recenzja

„W życiu każdego człowieka przychodzi taki moment,gdy odbija mu palma. U jednych ten proces jest stopniowy,przemiana następuje powoli,inni ulegają nagłemu impulsowi.”

Jest to jeden z cytatów pochodzący z najnowszej książki Katarzyny Zyskowskiej-Ignaciak pod tytułem „Ucieczka znad rozlewiska”. Twórczością tej pani zafascynowałam się po przeczytaniu książki pod tytułem „Upalne lato Marianny” i postanowiłam poznać jej kolejne książki.

Akcja powieści toczy się w Kazimierzu Dolnym oraz w Warszawie. Główną bohaterka jest Franciszka. Frania to już prawie trzydziestoletnia kobieta którą poznajemy dosłownie w przeddzień ślubu. Nasza główna bohaterka ma dość miejsca w którym mieszka,swojej gderliwej matki,która jest zagorzałą katoliczką i wszystkim narzuca swoją wolę. Frania ma poślubić przystojnego Jakuba,jednak gdy w dzień ślubu spotyka swoją dawną miłość-Andrzeja zaczyna mieć pewne wątpliwości. Gdy panna młoda stoi już przed kościołem decyduje się na bardzo odważny krok-zostawia narzeczonego i ucieka sprzed ołtarza. Frania trafia do Warszawy,tam mieszka ze swoja najlepszą przyjaciółką Werą. Pewnego dnia Wera organizuje przyjaciółce casting do programu kulinarnego. Gdyby tego wszystkiego było mało drogi Andrzeja i Frani znów się splatają. Do tego dojdą również problemy rodzinne związane z siostra Helą.

Jak potoczą się losy Franciszki? Czy nasza główna bohaterka odniesie sukces w dziedzinie kulinarnej i telewizyjnej? Jak potoczą się losy siostry Franciszki Heli?

Odpowiedź na te i inne pytania znajdziecie w powieści Katarzyny Zyskowskiej-Ignaciak pod tytułem „ Ucieczka znad rozlewiska”.

Książka zaskoczyła mnie, oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Książka bardzo mnie wciągnęła i to już od pierwszych stron. Jest to powieść obyczajowa,jednakże zawiera również treści romantyczne. Jest to powieść podczas której nie będziemy się nudzić. Autorka posługuje się barwnym,bogatym w słowa i opisy językiem. Realistyczne opisy nie nużą czytelnika. Całą historię poznajemy z perspektywy naszej głównej bohaterki Franciszki. Jest to narracja pierwszoosobowa. To właśnie z perspektywy głównej bohaterki poznajemy całą historię. Nie brak tutaj również refleksji i osobistych przemyśleń głównej bohaterki. Dzięki temu zabiegowi czytelnik może w pewnych sytuacjach utożsamić się z Franciszką. Autorka oprócz głównej bohaterki przedstawia nam również inne postacie,które początkowo mogą nam wydać się mało znaczącymi w całej historii. Wbrew pozorom poznajemy tu kilka historii innych bohaterów, jak np. historię siostry Frani, Hani. Akcja książki jest ciekawa, intrygująca, miejscami nieprzewidywalna.

Podsumowując książka mimo narracji pierwszoosobowej za którą nie przepadam spodobała mi się. Jest to lekka powieść,którą spokojnie możemy zabrać ze sobą na letni urlop lub czytać w upalne dni. Książkę polecam wszystkim którzy lubią lekkie historie obyczajowe z nutką romansu i humoru.