Recenzja książki Jedyne takie miejsce

Jedyne takie miejsce, to książka na której premierę naprawdę czekałam! Okładka książki była nam znana jeszcze zanim ktokolwiek wiedział, kto będzie jej autorem i jaka będzie treść. Klaudia Bianek zwyciężyła w konkursie organizowanym przez wydawnictwo We Need YA! (I ta okładka naprawdę bardzo tu pasuje!) Jej powieść została uznana za najlepszą ze wszystkich nadesłanych. 
Trochę to podnosi poprzeczkę i sprawia, że oczekujemy czegoś naprawdę dobrego, oryginalnego.
Czy debiutująca autorka podołała? 
Może dla mnie nie była to najlepsza powieść tego roku, ale była całkiem dobra. :)

Lena i Alan. Przyjaciele z dzieciństwa. Spotykają się ponownie po wielu latach. Życie Leny nie było łatwe, 18-latka, z pomocą babci i starszego Pana z sąsiedztwa- dziadka Alana- Tadeusza, wychowuje 2-letniego synka. Jest wycofana, nieufna. Momentami trochę sama zachowuje się jak dużo starsza osoba. Alan za to przez dużą część książki zdaje się wręcz ideałem! Na szczęście trochę później spada z piedestału;)
Od początku wiemy, że tych dwoje połączy uczucie. I że nie będzie to łatwe.
Ale wiecie co jest najpiękniejsze w tej książce?
Relacje pomiędzy całą sąsiedzką 'rodziną'. "Dziadzia Teddy" jest tak cudowną osobą! To zdecydowanie mój ulubiony bohater w tej historii! Miłość, troska, oddanie. Ci ludzie są dla siebie tak ogromnie ważni! Dla tej miłości, pomijając nawet tę romantyczną, warto przeczytać tę historię.