Burza recenzja

Niechętnie otwieram się na gatunki spoza moich ulubionych, ale staram się wspierać w eksperymentowaniu autorów, których cenię. Nie zawsze przekonują mnie te ich nowe odsłony, więc wyczekuję raczej ich powrotu do korzeni, lecz zdarzają się też pozytywne wyjątki.
"Burza" Mieczysława Gorzki to powieść, na którą bardzo czekałam. Wstyd się przyznać, ale dopiero w lutym zapoznałam się z twórczością autora, zachwyciła mnie na tyle, że w ciągu tego miesiąca wysłuchałam wszystkich jego książek i mniej więcej wtedy pojawiła się zapowiedź kolejnej. Nie będę ukrywać, nie przeczytałam wtedy opisu i byłam przekonana, że czeka mnie następne spotkanie z Zakrzewskim.
Zaskoczyło mnie, że Mieczysław Gorzka poszedł w bardziej fantastycznym kierunku, choć jakiś paranormalny duch snuje się po wszystkich jego książkach, a w "Krwawnicy" był już mocno odczuwalny. Myślę, że "Burzę" można by było poprowadzić zupełnie racjonalnym torem, ale dałam się wciągnąć w nieoczywisty świat, który wykreował autor. Byłam wręcz zaskoczona, że tak dobrze się bawię podczas lektury, choć wpływ na to miał raczej pisarski kunszt a nie sama fabuła.
Emocjonowały mnie szczególnie przeskoki między realizmem a fantastyką. Ani przez chwilę nie mogłam przewidzieć, co będzie dalej, przez to, że autor płynnie przechodził od totalnie szarej rzeczywistości do tej mocno odjechanej. Nie analizowałam, nie snułam hipotez, bo nie miałoby to żadnego sensu i może przez otwartość, z jaką podeszłam do tej lektury, ostatecznie jestem nią usatysfakcjonowana.
W "Burzy" odnalazłam trochę klimatu z "Projektu Riese" Remigiusza Mroza. W obu książkach część fabuły była w pełni realna, część zupełnie fantastyczna, a gdzieś pomiędzy miały miejsce próby naukowego wyjaśnienia pewnych zdarzeń. I chyba taki miks jestem w stanie zaakceptować, trafia do mnie bardziej niż taka typowa fantastyka z wymyślonymi stworami i światem zupełnie innym od tego, który znamy.
"Burza" to powieść wyróżniająca się w dorobku Mieczysława Gorzki. Dla fanów kryminałów jego autorstwa może to być nieprzyjemna niespodzianka, ale uważam, że warto dać jej szansę i podejść do niej bez oczekiwań. Z całą pewnością tę książkę oceniam najniżej, jednak to nadal kawał dobrej literatury.
Moje 7/10.