Ukrainka recenzja

Jak ja lubię książki z pozoru wydające się lekkimi, a poruszające tak ważne i istotne zagadnienia na swoich kartkach, że człowiek po ich zakończeniu długo jeszcze myśli o ich treści i przesłaniu. I taka jest właśnie twórczość pani Agnieszki Lis. A jej najnowsza książka „Ukrainka” to niesamowita opowieść o miłości, tolerancji, wybaczaniu i trudnej historii, która powinna przestać dzielić. I taką historię powinien poznać każdy.

Natasza jest Ukrainką mieszkającą od lat w Rzeszowie. Jej matka Polka zmarła na raka, dziewczyna mieszka z ojcem Ukraińcem, który od śmierci żony zapija smutki w alkoholu. Jej najlepszą przyjaciółką jest Karolina, u której Natasza czasami pomieszkuje, kiedy pijaństwo ojca staje się już nie do zniesienia. To właśnie Karolina pomaga jej znaleźć pracę w barze w stacjonującej amerykańskiej bazie wojskowej.

Robert jest synem Polaka i Murzynki i zawodowym żołnierzem. Jego matka ciągle mieszka w biedniejszej ulicy w Atlancie, natomiast ojciec po rozwodzie włóczy się po całym kraju, wpadając co jakiś czas do domu, by wyciągnąć pieniądze i namieszać swojej byłej żonie w głowie. Kiedy Robert zostaje wysłany do Rzeszowa, by pomagać walczącej Ukrainie, ojciec wpada w złość i podrzuca swojej żonie pamiętnik swojego dziadka, który jako jeden z niewielu przeżył rzeź Polaków na Polesiu.

Tych dwoje młodych ludzi wpada na siebie przypadkiem i odtąd stają się nierozłączni. Tylko czy w świecie naznaczonym wojną i antagonizmami społecznymi jest miejsce na prawdziwie uczucie? Czy Natasza i Robert stawią czoło nietolerancji i uprzedzeniom narodowościowym?

Pani Agnieszka ma taką lekkość pióra, która polega na opowiadaniu o tematach trudnych w sposób niezwykle przystępny. „Ukrainka” wciąga więc od pierwszych zdań i z zapartym tchem śledzimy losy bohaterów. A wplecenie we współczesną historię miłosną, bolesnych opowieści sprzed lat, pokazuje jak przeszłość wpływa na teraźniejszość i jak trudno się od tych złych duchów uwolnić. „Ukrainka” to niezwykle emocjonalna, przepiękna książka o miłości, przyjaźni, potrzebie zrozumienia drugiego człowieka, nabywaniu umiejętności wybaczania i odcinania się od trudnej historii. Autorka nie ocenia, nie analizuje i nie wymaga tego od nas. Jej „Ukrainka” zapada jednak głęboko w myślach, no i w sercu. Niezwykle emocjonalna, wzruszająca momentami, ale też zabawna, pouczająca i dająca nadzieję. Nie pomińcie tej pięknej pozycji książkowej!