Ukryte recenzja

Czasami lubię zagłębić się w opowieść o tej pierwszej niewinnej, a zarazem jakże namiętnej miłości dwójki nastolatków. A jeszcze jak do tego autorka dołącza do tego intrygujący wątek kryminalny, który od samego początku do samego końca trzyma w napięciu, to jest to zdecydowanie to, co lubię.

Główną bohaterką powieści jest Violet. Dziewczyna ma niespotykany dar, wyczuwania echa zmarłych istot, dzięki czemu może wskazać, gdzie zostały pochowane ciała. Dzięki jej darze może także wyczuwać piętno, towarzyszące złym ludziom, dopuszczającym się zbrodni. Gdy więc dochodzi do zaginięć i kolejnych mordów młodych dziewcząt, Violet zdaje sobie sprawę, że tylko ona może pomóc odnaleźć mordercę. Najpierw jednak będzie musiała uporać się z własnym, szalejącym sercem, które nie wiadomo dlaczego nagle zaczyna głupio trzepot na widok starego przyjaciela Jay'a.

Autorka stworzyła świetnych bohaterów. Są "jacyś". Mają swoje unikalne charaktery, każdy wnosi do powieści coś innego, jest indywidualnością, wzbudzającą zupełnie różne emocje w czytelniku. Zarówno Violet jak i Jay są sympatyczni i prawdziwi, natomiast Lissie to chyba jedna z najbardziej znienawidzonych przeze mnie postaci literackich. Słodka, głupiutka i pusta laleczka, patrząca tylko na "opakowanie" faceta.

"Ukryte" to dobra książka nie tylko pod względem fabuły, lecz również pod względem warsztatu. Przyznaję szczerze, że nie spodziewałam się tego po niej. Romanse bowiem pisane są zazwyczaj kiepskim stylem. Tutaj język z pewnością jest prosty, ale autorka zamieszcza dobre opisy, dialogi przesiąknięte są humorem i często ironią. Niejednokrotnie czytałam z uśmiechem na ustach. Wielki plus pani Derting dostaje u mnie za to, że prócz narracji ukazującej emocje ze strony Violet, mamy także co jakiś czas wplecione krótkie fragmenty opowiadające o zamiarach, motywach postępowania zabójcy.

Pewnie wielu z was, spodziewało się po tytule, że to kolejna książka poruszająca tematy wampirów, wilkołaków, itp. Na szczęście mogę was uspokoić. Nie znajdziecie tutaj tych stworów. Dla mnie osobiście to coś świetnego, że w końcu ktoś potrafił wymyślić coś równie intrygującego, przyciągnąć uwagę czytelnika, nie uciekając się do oklepanych pomysłów.