Recenzja książki Umysł przestępcy

"(...) zbrodnia doskonała nie istnieje. Każdego sprawcę można ująć dzięki rzetelnej pracy wielu zaangażowanych ludzi oraz wykorzystaniu współczesnych osiągnięć techniki i wiedzy."
.
Profilowanie to zarówno nauka jak i sztuka. Życie natomiast to nie jest film, a obraz filmowego profilera kryminalnego ma niewiele wspólnego z rzeczywistością.
Ta książka powstała z potrzeby wprowadzenia na polski rynek pozycji, która spróbowałaby wyczerpać temat profilowania i tego co jest z nim bezpośrednio związane. Pan Jan Gołębiowski dzięki swojej fascynacji i doświadczeniu zawodowemu zdecydował się podjąć tego trudnego zadania, a trzeba przyznać, że zrozumienie morderczego umysłu to nie lada wyzwanie.
.
"Każdy przestępca jest do zidentyfikowania, ponieważ nawet najmniejsze jego działanie - a musi działać, żeby dokonać przestępstwa - zostawia ślad."
.
Autor definiuje profilowanie kryminalne. Wyjaśnia skąd się wywodzi, wymienia najważniejsze pytania na jakie musi odpowiedzieć oraz podkreśla jego zastosowanie i wskazuje konkretne obszary i sytuacje w jakich może być przydatne. Profilowanie psychologiczne poza kryminalistyką ma wiele innych zastosowań i o tym tutaj również przeczytacie. Oprócz profilowania zawarta jest także definicja samego profilera.
.
Całe zagadnienie jest przedstawione i opisane bardzo szczegółowo, ale niech Was to nie przerazi. Język nie jest ściśle naukowy.
Jeśli choć w niewielkim stopniu interesuje Was ten temat to myślę, że się nie zawiedziecie. To ogrom wiedzy w pigułce gdyż książka nie jest gruba. Autor opiera się na konkretnych badaniach przeprowadzanych na przestrzeni lat przez różnych specjalistów.
W książce zawartych jest również mnóstwo ciekawostek.
Czy wiedzieliście, że w polskiej policji nadal nie ma wyodrębnionych etatów dla profilerów? Profilowaniem zajmuje się psycholog policyjny, albo psycholog sądowy występujący w roli eksperta.
.
"W Polsce zabójcy nie wykazują się wysoką inteligencją ani dobrym wykształceniem. Często ich iloraz inteligencji plasuje się poniżej stu punktów, czyli progu uznawanego za normę."
.
Najciekawszym rozdziałem według mnie jest ten mówiący bezpośrednio o przestępcach. Zawarta jest w nim klasyfikacja przestępców, opisy metod działania, sposoby wybierania ofiar. Wszystko to jest poparte konkretnymi przykładami, np.: Ted Bundy, Mariusz Trynkiewicz, Leszek Pękalski.
.
Podsumowując, mnie ta pozycja bardzo zaciekawiła i rozjaśniła wiele spraw. Wzbogaciłam się o nową, wartościową wiedzę. Myślę, że zagadnienie zostało naprawdę dobrze zbadane i opracowane.