Historia jednego uczucia. Nie-idealna miłość recenzja

Cokolwiek sobie myślimy czy mówimy lub zwyczajnie robimy wypływa z nas fala uczuć. Czy w danym momencie czujemy się kochani, ważni i doceniani przez innych. Kiedy tak się dzieje jesteśmy spokojni, radośni i bezpieczni, natomiast, gdy czujemy, że brakuje nam miłości i docenienia, załącza się nam tendencja do izolowania się, bo od ludzi nie spodziewamy się dobrego przyjęcia naszej osoby, lecz bolesnego odrzucenia.

„Historia jednego uczucia; Nie – idealna miłość” ukazuje nam miłość nieidealną, czyli od momentu zauroczenia do szczęśliwego związku małżeńskiego, do którego niestety nie dochodzi. Przechodzimy podczas tej długiej drogi przez szereg komplikacji jak „ciągłe kłótnie o to, kto ma racje”, życie w kłamstwie, które prowadzą do morza „wylanych łez”, zawiedzenia, w końcu straty, rozstania i samotności…

„Ciągle coś łączy i rozdziela nas

wszystkich twych wad.”

Czujemy się rozdarci, bez wartości, musimy ten czas jakoś przetrwać, zatrzymać się, przestać się wiecznie zamartwiać tylko zacząć działać, żyć.

„Nie wszystko w życiu ma sens

Być może moje decyzje też (…)”

Czasem wystarczy jedno słowo, jeden „najdrobniejszy gest”, co powoduje, że do siebie wracamy, na nowo się w sobie zakochujemy. Ale czy na długo?

„Oboje zyskaliśmy i straciliśmy miłość

Wzajemną pomoc i miłość.”

Popełniamy wiele błędów, wiele razy upadamy i podnosimy się, bo tak wygląda „prawdziwa miłość”. Przez wszystko, co przechodzimy w tej drodze powoduje umacnianie więzi między dwojgiem kochających się ludzi, jeżeli przez wszystko przejdą razem i będą wracać, ufać sobie i nie będą się okłamywać, ten trud był wart tego cierpienia i wystawianie siebie wzajemnie na próby, by być razem i żyć w końcu w szczęściu.

„Jedna ziemia.

Z tobą pragnę upajać się szczęściem.”

Autorka opowiedziała nam w swoich wierszach o szczerej, ale nie do końca odwzajemnionej miłości, dużo w niej żalu, niespełnionych obietnic, wiele w niej wrażliwości, tęsknoty i poświęcenia, które wypłynęły wraz z potokiem wylanych łez. Wiersze jedne są krótkie i bardzo dosłowne inne są dłuższe, które zatrzymują nas na dłużej na dumaniu. Czy było warto? Czy dalej w tym tkwić? Czy lepiej zapomnieć o tym, co już było? Czy dalej rozczulać się nad sobą, zamiast zacząć normalnie żyć?


Za egzemplarz serdecznie dziękuję autorce Kindze Michałowskiej.