Vengeful. Mściwi recenzja

Marcella Riggins nie potrzebuje nikogo. Po otrząśnięciu się ze spotkania ze śmiercią nareszcie zyskuje uznanie i władzę, o której zawsze marzyła. Wykorzystuje swoją nową nabytą moc, aby powalić Merit na kolana, zdobywa sojuszników i nie przepuści okazji, aby pozbyć się dwóch najbardziej niesławnych PonadPrzeciętnych — Victora i Elia. W Merit zapanuje zamieszanie i chaos, dawni wrogowie powrócą ze zdwojoną siła, a rozgrywa, podniesie poziom. Kto zwycięży, a kto dokona zemsty?

Gdyby ktoś mnie spytał, czy według mnie „Vicious”, czy „Vengeful” było lepsze, od razu odpowiedziałabym, że dwie części są zdecydowanie na tym samym poziomie. Niesamowite jest to, jak Schwab umiejętnie kreuje swoich bohaterów, jak i całą akcję. Wszystko jest rozplanowane od a do z i z ręką na sercu mówię wam, że nie da się przewidzieć żadnego kroku, co czyni tę książkę jeszcze lepszą.

Najbardziej intrygujące jest to, że bohaterowie są złolami. Tutaj nie ma podziału na tych dobrych i złych. Nic w tej historii nie jest czarno — białe. Większość z nich krzywdzi innych bez najmniejszego mrugnięcia okiem, posuwają się do karygodnych czynów, jednak dzięki skokom w przeszłość jesteśmy w stanie poznać ich umotywowanie i cel, za którym uparcie dążą. Zemsta — to główny motyw przewodni!

W tej części również pojawia się Victor, Eli, Sydney, Mitch i sierżant Stell. Każdy z osobna przeżywał i przezwyciężył swoje lęki, pną się w górę i nigdy nie zatrzymują w miejscu. W „Vengeful” ukazują się także nowe postacie, w tym główna Marcella Riggins — ambitna, potężna i niezwyciężona kobieta, która w swoje szeregi rekrutuje dwójkę nowych osób PP. Nie sposób nie polubić tych bohaterów, chociaż dobrze wiemy, że nie są oni święci. Schwab ma naturalny talent do tworzenia unikatowych i niejednoznacznych postaci.

Jak dobrze pamiętamy w „Vicious” skakaliśmy między liniami czasowymi, w „Vengeful” jest tego znacznie więcej, ale nie martwcie się, na spokojnie da się w tym połapać, a dzięki temu zabiegowi możemy dowiedzieć się i złapać kilka cennych informacji.

Fabuła jest interesująca, intrygująca, widać napięcie, jak na dłoni i zaskakuje w najmniej oczekiwanych momentach. Akcja goni za akcją, czasami mamy chwilowy przystanek, jednak zaraz powracamy na obrany kurs, uwielbiam to w fantastyce.

Koniec historii wbił mnie w fotel, chociaż, czy to na pewno koniec? V. E Schwab jest mistrzynią w pisaniu otwartych zakończeń! Wielkie brawa!

Jeśli jeszcze nie sięgnęliście po „Vengeful”, to właśnie odpowiedni moment, aby nadgonić straty!