Vengeful. Mściwi recenzja

Z tą serią jest jeden zasadniczy problem: to nadal jest do bólu schematyczne young adult.
O ile pierwszy tom, polecany mi jako coś wyjątkowego, faktycznie miał jakieś przebłyski, dosyć chwytliwy wątek paranormalny, tak drugi... No cóż, pierwszy tyłka nie urwał, a drugi to już banał i lanie wody. O ile mnie pamięć nie myli, to literatura młodzieżowa powinna się charakteryzować jakąś dynamiką, coś musi się dziać, żeby przykuć uwagę czytelnika. Tu tego nie ma, tempo jest ślamazarne, znaczna część bohaterów przeważnie siedzi w pokojach hotelowych i w nagłych zrywach czasem się włączy do akcji.
Nasz pierwszoplanowy protagonista o aparycji wampira z filmów dla nastolatek, miota się od jednej osoby PP do drugiej i tak mu schodzi jakieś 80% książki. Jego wspólnicy nie robią nic przez tyle samo czasu. NIC.
Eli siedzi w celi i czas upływa mu na pogaduchach z dyrektorem, co nasuwa oczywiste skojarzenia z "Milczeniem Owiec", ale niech was to nie zwiedzie, bo rozrzut jakościowy jest znaczny.
Nie o nich jednak głównie jest ta książka, a o nowej antagonistce, której pseudonim artystyczny również cechuje się superbohaterską aliteracją- Marcelli Morgan. Może tylko mnie to kłuje w oczy, ale te nazwiska i pseudonimy zalatują strasznym paździerzem, jak z jakiegoś bingo dla ksyw złoczyńców.
Ale ale, to nie jedyna rzecz, która każe patrzeć na ten cykl jak na gotowy scenariusz dla kreskówki o superbohaterach. Postać Marcelli to jazda po stereotypach i niebywale głupich pomysłach, jej kaprysy są też nielicho przerysowane, a okoliczności około finału ciężko skwitować inaczej, niż parsknięciem i kręceniem głową.
Pojedynek Victor vs Marcella toczy się na zasadach.. korespondencyjnych, przez co nie ma między nimi ani trochę chemii, co przekłada się na końcówkę tego tomiszcza.
Zaprawdę powiadam wam, dawno nikt nie naklepał prawie 550 stron, w których byłoby tak mało treści. Jeśli mnie za tydzień zapytacie o czym był ten drugi tom, to bez wielkiego wstydu powiem, że za cholerę nie pamiętam.
Nie jest to jednak książka tak katastrofalna, żebym nie sięgnął po następny tom- o ile się taki trafi, bo od wydania dwójki minęły już trzy lata, a póki co wyszły tylko spin-offy.
Jedyną zasadniczą zaletą, która pozwala naciągnąć ocenę do 3-4, jest to, że koniec końców da się to czytać. Wziąć do pociągu, żeby tylko zapchać jakoś czas, bo przyjemności to z tego nie będzie. Ani do bohaterów nie idzie przywyknąć, ani akcja nie porywa, ani ich rozterki nic czytelnika nie powinny obchodzić.
Niestety: rozczarowanie.