W imię natury recenzja

Jest to trzecia książka Jędrzeja Pasierskiego. Nie ukrywam, że po dwóch poprzednich publikacjach znajdował się bardzo wysoko na mojej liście ulubionych polskich pisarzy. Czy tak zostało? Przekonajcie się sami.
Tym razem Jędrzej serwuje nam bardziej mroczną i klimatyczną historię z ekologią jako motyw przewodni.
Po przygodach z Niną Warwiłow, przyszedł czas na rodzinę Chabrowiczów.
Mateusz wraz se swoją przyjaciółką prowadzi fundację "W imię Natury".Jako były prawnik pracujący w dużej korporacji,  zmęczony nieustającą walką i   wiecznym brakiem czasu, próbuje trochę zwolnić i poświęcić więcej czasu rodzinie.
Pewnego dnia do siedziby firmy trafia tajemnicze zdjęcie, przedstawiające mężczyznę leżącego na śniegu.Czy jest to ktoś kogo zna?
W tym momencie akcja książki zaczyna się rozpędzać, jak nasze pendolino, na wyremontowanych odcinkach dróg.
W tajemniczych okolicznościach znika żona bohatera, który próbując znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego, gmatwa się coraz bardziej w swoich domysłach.
Jak dobrze zna kobietę, z którą spędził ponad dekadę życia? Czy ludzie, którzy go otaczają, na pewno mają wobec niego dobre zamiary?
Na to i wiele innych pytań będzie musiał odpowiedzieć, jeśli chce ocalić swoją rodzinę.
Jak zwykle Jędrzej serwuje nam dobrze i spójnie napisaną historię.Lubię sposób w jaki to robi, przenosząc czytelnika, do świata, który w danej chwili kreuje.
Porwał mnie i przekonał tempem akcji, oraz ciekawą kreacją głównych bohaterów.
Odpowiadając na pytanie postawione na początku tego wywodu, Jędrzej Pasierski dalej utrzymuje swoją pozycję w gronie moich ulubionych pisarzy. Polecam i czekam na więcej!