Łapa w łapę. Sekretne życie leśnych zwierząt recenzja

Ewa Zgrabczyńska jest znaną i popularną postacią współczesnego świata, głównie za sprawą swojej działalności ekologicznej, znawczynią dzikiej przyrody i zachowania zwierząt, dyrektorką poznańskiego ogrodu zoologicznego, która zasłynęła akcją ratowania przemycanych tygrysów. Zoolog z wykształcenia, spełnia swoje marzenia o życiu zgodnym z naturą i aktywnie angażuje się w ochronę przyrody. Interesująca osoba, która dla mnie objawiła się jako autorka książki dla dzieci „Łapa w łapę. Sekretne życie leśnych zwierząt”.

Bardzo przyjemna książka do czytania i do oglądania. Składa się z osiemnastu rozdziałów, w których śledzimy przygody bohaterów – dwóch szczeniaków – Norda i Łajmy, poznających mieszkańców lasu pod czujnym okiem swoich psich opiekunów – Mańka i Ronji, Pani oraz innych zwierząt z ich domostwa. Cudowny sposób na poznanie zwyczajów leśnych zwierząt – myszy, ryjówek, dzików, wilków, wydr i borsuków, ale tez wielu innych wydarzeń z życia lasu. Młode pieski są bardzo ciekawskie, ale też brawurowo odważne, przez co wpadają w kłopoty i przysparzają trosk swoim opiekunom. Jednak z drugiej strony dzięki temu maja okazję spotykać zwierzęta leśne, poznawać ich zwyczaje, ich mieszkania, sposób życia, przełamać stereotypy na ich temat. Dzięki temu stają się coraz bardziej rozważne i coraz lepiej rozumieją otaczającą ich przyrodę.

Książka uczy odpowiedzialności za środowisko, pokazuje przede wszystkim miłość do zwierząt. Zaznacza też, jak człowiek może szkodzić przyrodzie, narażać na ból dzikie zwierzęta, zakładając wnyki i pułapki, które ranią łapy i zabijają. Podpowiada, jak można naturze pomagać, ale bez nadmiernej ingerencji.

Zwracają uwagę również ilustracje Katarzyny Urbaniak. Jest w nich coś prostego i dziecięcego. Są barwne i jednorodne, a przez to ciepłe i radosne.

Testowałam książkę na czterolatkach i jestem wręcz zaskoczona pozytywnym odzewem i wielką uwagą, jaką jej poświęcili, domagając się czytania kolejnych rozdziałów. A, prawdę mówiąc, nie należą do pożeraczy książek, tym bardziej przekonana jestem, że „Łapa w łapę” ma w sobie siłę przyciągania, zdolność pokazywania świata w sposób interesujący i odpowiedni dla młodych czytelników.