Recenzja książki W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa

Wiedeń, lata 20 XX wieku. Życie zwyczajnej żydowskiej rodziny Ullmannów. I on. Otto Ullmann. Główny bohater tej historii. To na nim skupia sięcała uwaga tej rodziny. Jedynak. Marzenie. Wyczekiwanie. Kiedy zjawia się na świecie, staje się sensem życia. Odbiera dobre wychowanie, poznaje zakamarki Wiednia i żyje. Chce żyć. Wiedeń lata 30 XX wieku. Otto nie jest już małym chłopcem. Zmiany polityczne na świecie. Hitler dochodzi do władzy. Pojawiają siępierwsze antyżydowskie hasła. Sytuacja polityczna staje się napięta. Nadchodzą trudne czasy dla Ottona i jego rodziny, którzy za wszelką cenę pragną ocalić choć jego. Wyzwolić go spod szpon nadchodzącego hitlerowskiego jarzma. Udaje się jego matce wystarać tymczasowy pobyt w Szwecji. Otto wyjeżdża. Rozpoczyna nowe, choć niekoniecznie łatwe życie. Tymczasem w Austrii jego rodzice i wujostwo walczą o przetrwanie. Tymczasem, Otton w Szwecji, pod koniec swojej tułaczki, poznaje młodego chłopaka. Ich przyjaźń nabiera tępa i sprawia, że chłopak przestaje myśleć o domu, o życiu, które utracił, o rodzinie, którą tak bardzo kochał. Nowy kolega, jest jednak początkującym nazistą. Chodzi na wiece, pozyskuje nowych członków i gorliwie wierzy w idee narodowego socjalizmu. Jednak ich relacja rozwija się bez względu na przekonania polityczne Ingvara Kamprada. Bo to o nim mowa. Przyszłym założycielu IKEI.
To, co dzieje sięu Ottona, a także jak toczy siężycie po wyjeździe ukochanego syna i jakie losy spotykają Josefa i Elise Ullmannów, dowiadujemy się z korespondencji. Książka to zbiór listów pisanych przez rodziców i wujostwo do Ottiego przebywającego w Szwecji.
Książka jest doskonałym tłem wydarzeń tamtego okresu. Pozwala wczuć się w losy bohaterów, niemalże sprawiając, że spacerujmy po ulicach Wiednia, następnie poznajemy piękno i surowość Szwecji, po czym znowu wracamy do Wiednia, miasta śmierdzącego już hitleryzmem, a narracja nie wychodzi poza kąty domu Ottona.
Historia przedstawiona w tej książce odsłania także wstydliwą kartę historii Szwecji. Jej stosunku do Żydów. W bolesny sposób dowiadujemy się, w jaki sposób Szwedzi zamykali przed nimi granice i do jakich argumentów się posuwali.

Uważam, że jest to obowiązkowa pozycja dla wszystkich miłośników okresu II wojny światowej.
Książka jest doskonałym reportażem.
Czytałam ją z zapartym tchem.