W pogoni za rozumem recenzja

Bohaterka bestselleru "Dziennik Bridget Jones" nadal zmaga się z problemami w życiu uczuciowym i zawodowym. Związana w końcu z Markiem Darcym, teraz odkrywa uroki wspólnego życia z mężczyzną marzeń. Bridget, niesłusznie posądzona o przemyt narkotyków, trafia do ta tajlandzkiego więzienia...

Książkę zaczynałam czytać cztery dni z rzędu, średnio po dwie strony na dzień i odkładałam, ale w końcu kiedy zaczęłam czytać, to uznałam, że jest marną książką, a kiedy wreszcie skończyłam to poczułam ulgę. Musiałam zmuszać się do czytania, ciągle towarzyszyło mi uczucie irytacji. Denerwowała mnie głupota, lekkomyślność i niezdarność bohaterki jej liczne wady. Pamiętam, gdy czytałam Dziennik Bridget Jones, a było to parę lat temu, to byłam zachwycona powieścią, czego nie mogę powiedzieć o tej książce. Nie wiem, może moje gusta się zmieniły. Nie zgadzam się również z wieloma opiniami, że książka jest śmieszna pełna humoru, nie ma w niej nic śmiesznego, no może poza paroma fragmentami. Na przykład gdy Bridget odwiedza siłownię i kłamie trenerowi i gdy Bridget pijana pisze kartki z życzeniami świątecznymi do różnych osób.

Kartki hulają po całym świecie, a ja nie wiem, co w nich powypisywałam.

Gdzieś czytałam, że Bridget Jones jest karykaturą współczesnej kobiety sukcesu i zgadzam się z tym stwierdzeniem w zupełności. Bo jeżeli współczesna kobieta sukcesu ma wyglądać tak jak Bridget, to nie chcę mieć z nią nic wspólnego. A tak sama Jones mówi o sobie: Jestem pewną siebie, wrażliwą, odpowiedzialna kobietą sukcesu. Moje poczucie wartości pochodzi nie od innych ludzi, lecz z... z... mojego wnętrza? To nie może być prawda.
Nie mniej jednak jest to lekka książka i myślę, że każda z nas znajdzie w sobie jakieś cechy z Bridget Jones. Bo nikt nie jest idealny, a wiele kobiet zmaga się z nałogiem nikotynowym, wagą, samotnością, problemami w pracy jak tytułowa bohaterka.