Korpoface, czyli potęga słonia krokiem ślimaka recenzja

Szybka książeczka, 140 stron, spory druk. Tak mogę zacząć kilka słów od siebie na temat „Korpoface”. Przyciągła mnie w sumie urocza okładeczka. Mimo, że opis w większej mierze spoileruje to co dzieje się w środku – hardo przystąpiłam do lektury.

Język jakim posługuje się autorka, jest lekki i łatwy do przyswojenia, mimo korporacyjnego świata, pani Sar nie posługiwała się językiem oficjalnym to zdecydowanie było fajną sprawą, bo nie musiałam główkować co jest co. Ogólnie rzecz biorąc autorka przedstawiła życie biurowe poprzez uosobienie biedroneczek i innych stworzeń robalowo – latających. Czy to dobry zabieg? W jakimś stopniu na pewno. Mamy naszą główną bohaterkę, która równocześnie jest naszą narratorką – Lusię. To ona, biedroneczka, gra tutaj główne szczypce. Opowiada spokojnym tonem jak wygląda normalne, codzienne agencyjne życie. Mówi jak praca ma wpływ na naszą prywatę, kontakty między ludzkie i stosunki pracownicze. Wspinanie się po szczeblach do kariery nie koniecznie poprzez podkładanie innym nóg, a oddawanie się temu co się lubi (pod warunkiem, że lubimy naszą posadkę). Książka nie jest zła, ale temat takich agencji niestety jest już wyczerpany na lewą stronę. Nie jest to zła lektura, wspaniale umiliła mi czas w pociągu podczas podróży na Warszawskie Targi Książki, jednakże nie oświeciła mnie niczym nowym. Ot takie czytadło na długą jazdę =)