Królowa cukru recenzja

Opowieść o dziewczynie, która zamienia swoje dotychczasowe skromne życie w Los Angeles, i wyrusza na spotkanie z południem, a konkretnie z Luizjaną. Ojciec bohaterki umiera na raka mając dwoje dzieci z dwiema różnymi kobietami. Starszemu synowi nie zapisując nic, natomiast wszystko oddaje młodszej córkce, Charley. Spadkiem okazują się nie pieniądze jak przypuszcza dziewczyna, a ziemia na, której rośnie trzcina cukrowa. Majątek po miesiącach zaniechanych prac podupada i niszczeje. Charley zmuszona jest nauczyć się wszystkiego od podstaw, nabrać doświadczenia i kontynuować dziedzictwo, nie mając nikogo do pomocy. Ziemi nie może sprzedać,testament został tak napisany, by nie mogła tego zrobić. Wykorzystuje ten fakt z nadzieją na lepsze życie i wraz z córką wyjeżdża.

"Królowa Cukru" - Pięknie wydana, okładka bardzo mi się podoba, w środku tekst został przejrzyście rozplanowany, przez co czyta się rewelacyjnie. Pomysł na książkę też przypadł mi do gustu, lecz wydaje mi się,że nie został w pełni wykorzystany. Na tym lista plusów powieści się zamyka. No dobra, na plus jeszcze był opis przyrody i miejsca, bo muszę to oddać autorce, że dzięki temu mogłam swobodnie wyobrazić sobie ten świat, w którym żyła bohaterka. Świetny opis. Niestety, o reszcie nie mogę tego powiedzieć. Rozczarowałam się. Ponad 500 stron, akcja płynie szybko owszem, ale bardzo jednolicie. Brakuje jakiegoś momentu zaskoczenia, zamiast tego dostajemy spokojną, słodką historyjkę napisaną w bezpieczny, nie wykraczający poza ramy niezwykłości sposób. Brakuje pieprzu i soli no... Nie porywa i nie urzeka. Nie stracicie wiele jeśli nie przeczytacie. Nie wiem, w czym tkwi fenomen tej powieści, bo jest płaska i przewidywalna.Emocjonujący koniec z otwartym zakończeniem. To wszystko.