Recenzja książki Miecz przeznaczenia

Jak łatwo jest powiedzieć, czy wmówić sobie, że wydarzenia, które nas spotykają się wytworem przypadku. Jak łatwo jest odrzucić pewną możliwość tego, że to mogło być zaplanowane - to spotkanie, to wydarzenie, to co nas spotkało. Zaplanowane nie przez nas samych, a przez siły wyższe - przeznaczone nam. 
Kolejna seria opowiadań o Rivskim wiedźminie udowadnia nam jaką siłę ma prawdziwa przyjaźń, a także co to znaczy być komuś przeznaczonym. Momentami zaskakuje, trzyma w napięciu i chociaż wewnętrznie mówisz: nie, to nie mogło się stać, to i tak jesteś ciekaw kolejnej linijki tekstu, kolejnej strony, kolejnego rozdziału. Prawdziwie wciągająca, z opisami otoczenia, które tworzą barwne obrazy w głowie czytającego. Niezwykle rozczulająca, chociaż nie wiem czy to dobre słowo, w przypadku opowieści o Geralcie - twardym, nieczułym wiedźminie. 
Niezwykle igra ze sztampowym, czy szablonowym myśleniem, a autor droczy się z nami pozwalając naszej wyobraźni podróżować w odległe zakątki wiedźmińskiego świata. Każda myśl, która przelatuje nam w głowie podczas czytania książki, twierdząca, że wie co się stanie, kilka linijek dalej jest wrzucana między bajki, a cała wiedźmińska historia, z papieru przelewa się do głowy i wyobraźni czytelnika.