Wiedźma opiekunka. Część 2 recenzja

"Wiedźma opiekunka. Część 2"

Autor: @Zapiskispodpoduszki ·2 minuty
2014-03-31
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
Droga do Arlissu, robi się coraz ciekawsza. Atmosfera się zagęszcza, wrogów przybywa, plaga zdesperowanych metamorfów depcze bohaterom po piętach, a czasami nawet ich wyprzedza. Pościg trwa. Podobnie jak wyścig z czasem. Akcja przyśpiesza, skręca, zawraca, wije się. Jest jak nurt dzikiej górskiej rzeki. W samym Arlissie robi się jeszcze ciekawiej. Wolha nie jest pewna, czy może komukolwiek zaufać, dlatego szczodrze częstuje wszystkich ogniojadem. Często wbrew woli zainteresowanych. Im bardziej pogłębia się wiedza Wolhy na temat roli jaką odgrywa opiekunka władcy Dogewy, tym mocniej czuje się zagubiona. Mimo to przeprowadza rytuał zamknięcia wiedźmiego kręgu w nadziei, że pomoże Lenowi. Sprawa przywrócenia właściwej, tj. dwunożnej, postaci Lenowi mimo, że najważniejsza dla magiczki, nie jest jedyną, która zaprząta jej głowę. Czynią to także, i to skutecznie, horda udajców, która opanowała Arliss oraz zielonooka i znana z manii prześladowczej królowa Arlissu - Lereena.

"Chciałam podróżować, walczyć, dokonywać bohaterskich czynów i ratować przystojnych książąt przed krwiożerczymi smokami."

Druga część "Wiedźmy opiekunki" oferuje czytelnikowi wszystko to, co poprzednie książki wchodzące w skład serii, a także coś, o czym między wierszami można było wyczytać w poprzednich częściach, czyli wątek miłosny. Chce jednak od razu ostudzić zapał tych, którzy spodziewają się płomiennego romansu, gorących ciał splecionych w miłosnym uścisku albo przynajmniej namiętnych pocałunków. Nie liczcie na to! Mnie zupełnie nie przeszkadza takie potraktowanie wątku miłosnego w serii o magiczce. Ja się wręcz obawiałam, gdy pojawił się przystojny wampir i wygadana magiczka, kolejnej książki serwującej czytelnikom mdłe i do bólu identyczne, jak w stu poprzednich książkach, paranormal romance. (Wybaczcie, nie przepadam za tym gatunkiem.) Na szczęście nie było dane mi tego doświadczyć.

"I tak rozeszliśmy się w przeciwnych kierunkach, oszołomieni i niemający pojęcia, co dalej. Choć pewni, że jakoś się w tym połapiemy.
...I wcale nie martwił nas fakt, że nasza historia nie przejdzie do legend..."

Język powieści jest bardzo dobrze dopasowany do fabuły. Nie jest zbyt ozdobny, zbyt zagmatwany, ale nie jest też prymitywny i zbyt prosty. Pozwala spokojnie śledzić rozwój fabuły, nie pozwala się zgubić pośród imion i nazw, czy nawet wtedy gdy Orsana zaczyna mówić w swoim rodzimym języku (ukraińskim w oryginale, w przekładzie stylizowanym na kresowy - przynajmniej mnie się tak kojarzy). I coś jeszcze Wam wyjawię: pierwsze dwie części przygód Wolhy były dobre, dwie kolejne części są świetne, a jeżeli pisarka utrzymała wzrastającą tendencję, to ostatnia część serii Obca Krew zapowiada się wybornie.
Olga Gromyko zapewniła mi po raz kolejny przygodę przesyconą nieco cynicznym humorem i okraszoną folklorem, gdzie dobro zwycięża zło i gdzie na końcu czeka mnie uśmiech :)
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Wiedźma opiekunka. Część 2
Wiedźma opiekunka. Część 2
Olga Gromyko
7/10
Cykl: Kroniki Belorskie, tom 2.2
Seria: Obca Krew

W. Redna powraca... i jest jeszcze w.redniejsza! Życie Wolhy właśnie zaczynało się układać. Skończyła szkołę. Miała pracę. Miała najlepszego przyjaciela pod słońcem, czy raczej księżycem. I oczywiści...

Komentarze
Wiedźma opiekunka. Część 2
Wiedźma opiekunka. Część 2
Olga Gromyko
7/10
Cykl: Kroniki Belorskie, tom 2.2
Seria: Obca Krew
W. Redna powraca... i jest jeszcze w.redniejsza! Życie Wolhy właśnie zaczynało się układać. Skończyła szkołę. Miała pracę. Miała najlepszego przyjaciela pod słońcem, czy raczej księżycem. I oczywiści...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Wiedźmy, wampiry, wilkołaki i inne tego typu istoty, już większości osób zapewne się przejadły. Do tego grona zaliczyć można również mnie, jednak po kolejne części serii opowiadające o niesamowitej wi...

@Juliab3 @Juliab3

Pozostałe recenzje @Zapiskispodpoduszki

Arlin
"Arlin" Adrian Atamańczuk

"To zdumiewające, gdy uzmysłowimy sobie, jak jeden epizod, owe "w tym miejscu o tym czasie", może wpłynąć na całe nasze życie. Ba, może nawet niejako wypchnąć nas poza to...

Recenzja książki Arlin
Sopot 1939. Starcie wywiadów
"Sopot 1939. Starcie wywiadów. Miłość i wojna" Zofia i Jan Puszkarow

W lipcu 1939 r. do portu w Gdyni zawinął luksusowy i nowoczesny statek pasażerski MS Piłsudski. Na swoim pokładzie przywiózł do Polski m.in. młode małżeństwo, Martę i Mak...

Recenzja książki Sopot 1939. Starcie wywiadów

Nowe recenzje

Pocałunki w ciemności
Pocałunki w ciemności
@marcinekmirela:

RECENZJA „POCAŁUNKI W CIEMNOŚCI” AUTOR: NELL GRUDZIEŃ WYDAWNICTWO: ALE „Muzyka była ogromną potęgą, a j...

Recenzja książki Pocałunki w ciemności
Zatokowa dewiacja
Nie da się iść przez życie, nie ryzykując
@WioletaSado...:

"Nie da się iść przez życie, nie ryzykując (…)". "Artefakt umysłu" i "Niezabliźniona nić" to tytuły dwóch wcześniejsz...

Recenzja książki Zatokowa dewiacja
Dama w kapeluszu
„Dama w kapeluszu” Anna Stryjewska
@martyna748:

Dzisiaj mam dla Was recenzję książki, po którą postanowiłam sięgnąć z dwóch powodów. Pierwszy z nich jest taki, że uwie...

Recenzja książki Dama w kapeluszu
© 2007 - 2024 nakanapie.pl