Recenzja książki Na krawędzi prawdy





Główna bohaterka Lettica chce żyć normalnie, mimo traumatycznych przygód. W tym celu współpracuje z ojcem, który jest policyjnym detektywem. Dostaje kolejne zlecenie, a jest nim Matteo - przemytnik samochodowy. Spotyka się z nim, jedynie w celu “wywęszenia” przekrętu. Jednak z dnia na dzień, kobieta zaczyna się przekonywać do mężczyzny i zlecenie schodzi na drugi plan. Nie widzi w nim już przemytnika, tylko kogoś więcej. Bariery runęły i przez to dopuściła do siebie miłość. Jednak czy to już koniec? Co może im przeszkodzić? Jedno jest pewne - od przeszłości nie da się tak łatwo uciec.

Po pierwszej części miałam wielki niedosyt dotyczący ich historii. Dlaczego? Bowiem w niej oprócz wydarzeń głównych bohaterów Lettica i Matteo byli bohaterami drugoplanowymi. Już od początku ciągnęło mnie do nich. Sytułacje przedstawione w 1 książce doprowadzały mnie do wielu pytań. Co tak naprawdę się wydarzyło? W tej części jest już wszystko wytłumaczone.

Autorka przedstawia nam tutaj dzieje z teraźniejszości oraz z przeszłości. Dzięki temu mamy możliwość poznania początków znajomości naszych bohaterów. Cała opowieść tworzy spójną całość. Znowu spotykamy tutaj wiele tajemnic, które trzeba rozwiązać. Bez nich książka nie miałaby tej swojej aury tajemniczości.

Opowiadanie jest przyjemne, realistyczne, szybko się czyta.

Coś o bohaterach. Na szczęście nie ma tutaj cichej myszki oraz bad boya, bo coraz więcej książek już to ma, a ja już chyba powoli mam dość tego wątku (chociaż nie mówię, że takich nie czytam).

Każdy jest inny, ale łączy ich jedno - trudna przeszłość.

Pod koniec wszystko przyśpiesza, co dodaje takiego dreszczyku emocji. Nie wiemy, czy czeka happy end. Każdy będzie się mierzył z własnymi koszmarami. Jedno jest pewne, że łatwo nie będzie.

Zostajemy wciągnięci do świata wyścigów, samochodów oraz niebezpieczeństwa. Ja nie mogłam się oderwać od pierwszej strony! Teraz pozostaje pytanie. Pierwsza czy druga część? No mogłabym napisać tutaj rozprawkę na ten temat, ale chyba i tak bym nie podjęła decyzji. Pierwsza miała to coś, tak samo jak ta. Także dla mnie decyzja jest ogromnie trudna. A u was?