Wilk recenzja

Powieść „Wilk” to debiutancka powieść Katarzyny Bereniki Miszczuk, którą napisała w wieku piętnastu lat, co myślę jest niemałym osiągnięciem. Obecnie studentka medycyny na Uniwersytecie Medycznym w Warszawie, czego mogę tylko pozazdrościć.

Ach… Ta wspaniała medycyna… Cud, miód i orzeszki.
Innymi powieściami tej autorki to „Wilczyca” – kontynuacja „Wilka” oraz „Ja, diablica” i „Ja, anielica”, a także „Ja, potępiona”, która za niedługo ma się pojawić w księgarniach.

Najpierw w moich rękach znalazła się „Ja, diablica”, a dopiero później „Wilk”. Wiem, trochę nie po kolei, ale przynajmniej recenzje będą dodane w sposób chronologiczny i również miałam porównanie tego jak rozwijał się styl pisarki, bo w pewnym momencie obie książki czytałam w tym samym czasie.

Może zacznę od tego, iż główną bohaterką jest Margo Cook, szesnastoletnia dziewczyna, która przeprowadziła się z tętniącego życiem Nowego Jorku, do zapadłej dziury o niezwykłej nazwie Wolftown, która kompletnie, nic a nic nie ma wspólnego z tym, że w pobliskich lasach znajdują się wilki, które niejedną osobę mogłyby zainteresować swoją genezą.

Jest wspaniała przyjaciółka Iv, która ma dziwne zamiłowanie do różowego koloru oraz jest niezwykle ciekawska, nie zabrakło też przystojnego chłopaka, Maxa o zielonych (!) oczach, który jest dosyć małomówny i strasznie intrygujący, ale należy do zamkniętej grupki w szkole, która nikogo nie przyjmuje do kręgu wewnętrznego.

Fabuła wbrew pozorom jest bardzo ciekawa i zaskakująca. Oprócz wątku miłosnego, który oczywiście musiał się pojawić, nie zabrakło także elementu, który można podpiąć pod kategorię thrilleru, uwaga medycznego, co jest bardzo, a to bardzo miłym zaskoczeniem, tylko szkoda, że dopiero na sam koniec książki.

Pomysł bardzo fajny, pomimo tego, że do całej historii zostały wepchnięte wilkołaki, za którymi średnio przepadam, ale nie to jest w tej chwili najważniejsze. Jedyne co mi przeszkadzało, to język, którym została napisana książka. Rozumiem, że pani Katarzyna była wtedy w moim wieku, ale mimo wszystko mogła zastosować trochę inne wyrażenia i zwroty, które dla mnie były raczej bardziej pasujące dla osoby, dziewczyny w gimnazjum niż w wieku licealnym.

Podsumowując – „Wilk” to bardzo ciekawa i zaskakująca opowieść łącząca w sobie wiele elementów, które wbrew pozorom do siebie nie pasują, a jednak Katarzyna Berenika Miszczuk pokazuje, że można coś takiego stworzyć, co więcej stworzyć coś naprawdę wciągającego, choć język trochę, a momentami nawet bardzo mi w tym przeszkadzał.

Polecam osobom, które lubią klimaty paranormalne, a także odrobinę przewidywalne wątki miłosne. Książka idealna na wieczór, kiedy chcemy oderwać się od miejskiej rzeczywistości i znaleźć się w lesie pośród naprawdę wyjątkowych wilków.