Spalona żywcem recenzja

Niesamowicie mnie wciągnęła historia opowiedziana przez Soad. Przez co przeszła ta kobieta... jestem pełna podziwu dla autorki, że spychając niewyobrażalny ból w najciemniejsze zakamarki swojej duszy, niesie przekaz, jakim jest przemoc wobec kobiet.
Niestety mimo tego iż mamy XXI wiek, to nigdy, przenigdy nie możemy mówić o pełnej równości płci.
Na świecie zawsze znajdzie się jakaś dziewczyna, kobieta, dziewczynka, która jest torturowana, bita, codziennie upokarzana, tylko dlatego, że nie urodziła się chłopcem.
Czytając SPALONA ŻYWCEM odczuwałam wdzięczność, że żyję w takim państwie w jakim żyję, jakkolwiek by było.
Niewolnicy zawsze będą zbyt dużo dziękować, przepraszać, usługiwać bez polecenia.
Mówi się, że „sama nie zmienisz całego świata”, ale właśnie na taką jedną Jacqueline- kobietę pracującą humanitarnie (pomogła Soad), czekają takie ofiary.
Jak ktoś wychował się w klatce, to nawet nie wie jak smakuje wolność.
Czy mamy prawo im to odbierać?

„Cuchnę, płaczę, jestem jak jakiś ohydny strzęp, jak kawałek zgnilizny, na którym wylewa się wiadro wody. Jak kupa w klozecie, którą się usuwa jednym pociągnięciem spłuczki i znów wszystko jest w porządku. Umieraj. Woda szarpię mi skórę, krzyczę, płaczę, błagam, po moich stopach płynie krew”.


PS: A teraz bez cenzury:
Jak czytałam jakim torturom i codziennym próbom była poddawana Soad, to nóż w kieszeni mi się otwierał. Nie wiem, jak można być takim diabłem. Mówcie sobie co chcecie, zwalajcie na wychowanie, ale charakter osoby też odgrywa bardzo dużą rolę.