Recenzja książki Włócznia. Powieść historyczna z czasów piastowskich

Powieść historyczna z czasów piastowskich. Rok 1015. Chrobry i Henryk II – cesarz niemiecki toczą wojny terytorialne. Akcja powieści rozpoczyna się bitwą w Lesie Dziadoszan, kiedy to na tyły powracającego na zachód niemieckiego wojska napada armia polska i totalnie ją rozgramia. Czwórka przyjaciół – Gromosław, Czambor, Bernard i Randulf na czele swoich oddziałów ruszają dalej w kierunku Kopanika – na odsiecz grodowi zaatakowanemu przez Lutyków.

Fabuła bardzo mnie zainteresowała i wciągnęła, mimo pierwszego nudnego i ciężkiego rozdziału nie żałuję że nie odłożyłam jej na półkę. Wspomniany już rozdział dosłownie mnie przeraził ilością bohaterów i ciężkich do zapamiętania imion, ale najgorsze były opisy więzów rodzinnych i bitew stoczonych przed rozpoczęciem akcji książki.

Jednak im dalej tym lepiej. Z każdą kolejną stroną lepiej poznawałam bohaterów, którym autor nadał odmienne, charakterystyczne dla każdego osobowości. Tutaj należałoby zauważyć iż ci czterej różni panowie uzupełniają się stuprocentowo. Dla mnie najlepszymi momentami związanymi z bohaterami były sprzeczki i docinki Czambora i Randulfa – kocham ich za to.

Natomiast najlepszą stroną książki są bitwy. Pan Barkowski jest mistrzem w opisywaniu scen batalistycznych. Potrafi zrobić to w taki sposób, że czytelnik ma w wyobraźni to całe zamieszanie, okrucieństwo, zgiełk, niemal widzi blask słońca odbity od zbroi żołnierzy i w końcu czuje razem z wojskiem radość zwycięstwa lub gorycz porażki.

Co ważne fakty i postacie historyczne zostają zachowane, nawet na samym wstępie autor mówi nam – to jest faktem a to zmyśliłem. Jest to ogromny plus, ponieważ czytelnik nie tylko ma radość czytania ale również naukę. Dla mnie, jako że uwielbiam poznawać historię zwłaszcza taką o której nie mówi się w szkole albo mówi bardzo niewiele, takie powieści są również źródłem wiedzy. Przy czym wiedza o początkach Polski jest ciągle niestety bardzo znikoma w związku z czym autor miał wielkie pole do popisu. Oby takich dzieł było jak najwięcej. Polecam.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl