Woodward recenzja

Często wśród określeń opisujących powieść „Woodward” pojawiają się: koszmar, ale makabryczna rzeczywistość; seria przypadkowych zdarzeń i ciąg dokładnie zaplanowanych wydarzeń; mroczna tajemnica i „codzienne małe” złe postępki, skrywane za zasłoną zbiegu okoliczności, norm społecznych czy też kierowania się tzw. dobrem innych, dorastanie i świat dorosłych; nieustanna podróż, ale i ukrywanie się w swoim świecie, w którym się tkwi tak po prostu, kiedy można na dobre utknąć, stagnacja, a może mieć to jeszcze wymiar bardziej kuriozalny i w pewnym sensie dosłowny: podróż, która jest nawet skryciem się od wszystkiego… śpiączka


I nie wiadomo co jest bardziej prawdziwe: to co pozorne, iluzoryczne czy też oględnie rzeczywiste? I może o to chodzi przekazowi w wielowątkowości…


Jeśli życie przydarza nam się tu i teraz, jeśli głównym wyznacznikiem jest afirmacja własnego „ja”, całkowite panowanie nad swoim życiem, to czy czasami pewne momenty nie sygnalizują nam swego rodzaju rozdarcia, że jednak jesteśmy uwikłani w sprawy z przeszłości, a poza tym „to co nas spotyka, przychodzi spoza nas”…