Victoria recenzja

Wiele książek napisano o wojnie, ale również czas powojenny był okresem niesamowicie trudnym, bo choć wojna się skończyła, walka trwała nadal.

„Wróg nigdy nie umiera, jedynie zmienia oblicze.”

Do zrujnowanego Berlina, podzielonego po II wojnie światowej na wpływy wschodnie i zachodnie, zabiera nas hiszpańska autorka Paloma Sánchez-Garnica w napisanej z ogromnym rozmachem powieści historycznej „Victoria”. Ukazuje czas cierpienia, niepewności, głodu i codziennej walki z perspektywy kobiet, na które spadły konsekwencje przegranej wojny.

Zaczęłam czytać tę powieść z ciekawości, zachęcona znakomitymi opiniami o poprzedniej książce autorki, „Ostatnie dni w Berlinie”, a poza tym lubię silne kobiece postaci. Ale nie spodziewałam się, że ta historia tak głęboko we mnie wniknie.

Victoria, kobieta poraniona przez życie, wciągnięta w tryby historii większej niż ona sama, stała się dla mnie symbolem wszystkich tych, którzy musieli przetrwać, mimo że nie mieli już sił. Kobieta, która była gotowa na wszystko, by ocalić córkę i siostrę. By zapewnić im lepsze życie, nawet jeśli oznaczało to układ z diabłem czy wygnanie z własnego świata.

Historia Roberta, Amerykanina, którego losy niespodziewanie i nierozerwalnie splatają się z życiem Victorii, rozdarła mi serce jeszcze bardziej. Udowodniła, że niesprawiedliwość, niegodziwość, nienawiść i brak tolerancji rozlewają się wszędzie tam, gdzie jest człowiek zbierając krwawe żniwo i odbierając wszystko, dla czego warto żyć.

Losy Heidi, dorastającej w świecie, który próbował złamać jej matkę Victorię, pokazały, że wojna nie kończy się w dniu podpisania pokoju. Ona toczy się długo po cichu, w rodzinach, w sumieniach, w kolejnych pokoleniach.
A zakończenie… Ach. Nie mogę zdradzić, ale powiem jedno – zamknęłam książkę ze łzami w oczach i długo jeszcze patrzyłam w okno, myśląc o tym, ile trzeba mieć w sobie siły, by żyć w prawdzie. By kochać mimo wszystko. By przebaczyć.

Jeśli szukacie powieści, która ma w sobie historyczną głębię, psychologiczną prawdę i emocje tak realne, że aż bolą, to sięgnijcie po „Victorię”. Nie będzie to lektura lekka, ale będzie przejmująca, gęsta od emocji, bolesna, a przy tym dająca przebłysk nadziei. I co najważniejsze będzie prawdziwa i zostanie w Was na długo.