Proste równoległe recenzja

No i trafiłam na kolejną polską powieść, która mnie ujęła już od pierwszych stron, a właściwie dźwięków, bo to muzyka jest tutaj nieoczywistą dyrygentką. Agata Romaniuk uczyniła bohaterkami swojej powieści „Proste równoległe” dwie skrzypaczki reprezentujące różne pokolenia, ale też zupełnie odmienne podejście do życia. Czy dla sztuki warto poświęcić życie osobiste? Czy można zrobić karierę i mieć szczęśliwą rodzinę? W trakcie lektury obok muzyki rozbrzmiewały w mojej głowie właśnie te pytania i właściwie nawet teraz znając już finał opowieści, mam wątpliwości, jeśli chodzi o odpowiedzi. Obie bohaterki zagrały swoje życiowe koncerty tak, jak potrafiły najlepiej. Każda z nich napisała swoją własną historię podążając za marzeniami, mierząc się ze światem mężczyzn, próbując odnaleźć się w brutalnych realiach powojennej Polski od lat 50. aż po 90. Aż trudno uwierzyć, że ich ścieżki się skrzyżowały, bo wybory których dokonały to właściwie proste równoległe, jak bardzo trafnie głosi tytuł…

Nie mogłam przejść obojętnie obok tak pięknych kobiecych dźwięków, jakie wybrzmiały w tej prozie. Tutaj muzyka i sama powieść okazały się po prostu fascynującą kobietą rozedrganą wewnętrznie w swoich dylematach. Agata Romaniuk to prawdziwa wirtuozka, która z niezwykłą precyzją nakreśliła na pięciolinii powojennej Polski od lat 50. aż po 90 kolejne nuty. A te wybrzmiały tęsknotą i miłością do sztuki. Mamy tutaj do czynienia z niezwykle dojrzałą pisarką ze świetnym warsztatem, która mam nadzieję namiesza jeszcze w polskiej literaturze.

Niemal z zapartym tchem śledziłam próby odtworzenia przez uczennicę historii mistrzyni. Robiłam sobie przerwy jedynie, by posłuchać playlisty „Proste równoległe”, którą znajdziecie na Spotify. Nie wiem, kto wpadł na ten pomysł, ale jest po prostu genialny!

Powieść Agaty Romaniuk to wspaniały koncert na dwoje skrzypiec, który porywa już od pierwszych dźwięków, a kiedy wybrzmiewa ostatnia nuta, w sercu zalega nostalgia i tęsknota… Polecam serdecznie i mam nadzieję, że Agata Romaniuk nie pozwoli nam długo czekać na kolejną książkę!

Dziękuję Wydawnictwu Agora za egzemplarz do recenzji!