Winni jesteśmy wszyscy recenzja

To piątkowe popołudnie w warszawskim biurowcu Safe House miało zakończyć się inaczej. Konrad Łazar miał popracować dłużej i rozpocząć spokojny weekend. Nie miało być śmierci zadanej brutalnie i z zaskoczenia. Rzeczywistość lubi płatać figle, a życie jest pełne niespodzianek. Wydarzenie to zmieniło wiele ludzkich istnień.
Czy można było temu zapobiec?

Po miesiącach rehabilitacji i powrotu do równowagi fizycznej Konrad próbuje rozpocząć w miarę normalne życie. Ale przecież nic już nie będzie tak jak było, tym bardziej, że spadają na niego kolejne ciosy. Traci pracę i dowiaduje się o śmierci koleżanki.
Czy to na pewno samobójstwo, czy może morderstwo? Ojciec dziewczyny ma wiele wątpliwości i prosi mężczyznę o pomoc w dotarciu do prawdy. Krok po kroku odkrywa tropy, by wreszcie dotrzeć do tajemnic, o których nawet nie pomyślał. Bo przecież "Istnieją miejsca, do których nie należy zaglądać, a także czyny jakich nie wolno się dopuścić ".

Książka intryguje, zaskakuje i wciąga od początku. Po raz kolejny Bartosz Szczygielski zapewnił mi ogrom emocji. Warto było czekać rok.

Atmosfera niepokoju towarzyszy od pierwszych stron. Umiejętnie zbudowane napięcie i ta niepewność. Tutaj każdy z bohaterów ma swoje sekrety. Żyją demonami przeszłości. Nic nie jest oczywiste i jednoznaczne.
Do ostatniej strony nie możemy być pewni co się wydarzy, ale gdy poznamy całą historię to wszystko wskoczy na odpowiednie tory i nabiera znaczenia. Pozostają refleksje.

Przeszłość, która nie pozwala zapomnieć. Nie każdy radzi sobie z traumą i to doprowadza do tragicznych zdarzeń. Bo jak poukładać sobie dorosłe życie, gdy wychowani bez rodziców, ciepła, miłości, natrafiają na zwyrodnialców, którzy ich wykorzystują. Pozostawieni sami sobie, bez pomocy i zrozumienia tracą sens życia. Zrujnowane osobowości. Jedna nieodpowiednia decyzja zaważa na całym życiu. Problemy w relacjach międzyludzkich, samotność, nałogi to pokłosie trudnego dzieciństwa.
I winni jesteśmy wszyscy, obojętni na krzywdę.
Gorąco polecam.