Na progu zła recenzja

„Na progu zła” Louise Candlish to thriller psychologiczny, który w Wielkiej Brytanii sprzedał się w nakładzie ponad dwustu tysięcy egzemplarzy i otrzymał w 2019 roku nagrodę British Book Awards. Przedstawiona przez autorkę historia jest bardzo realna.

Wydarzenia opisane w książce mogą dosięgnąć każdego z nas. Takie przedstawienie tematu nie napawa optymizmem i każe się zastanowić dokąd zmierzamy. Czy najważniejsze czego pragniemy to chęć posiadania? Czy dom, rodzina, małżeństwo mają jeszcze jakąś wartość? Pomysł na książkę jest bardzo dobry. Całą historię poznajemy z perspektywy dwóch różnych osób. Po jednej stronie barykady stoi Fiona, zdradzona i oszukana żona. Swoją wersję wydarzeń przedstawia na stronie podcastu kryminalnego „Ofiary”. Po drugiej stronie mamy Brama, mało odpowiedzialnego człowieka, który nie stroni od alkoholu i lubi kłamać. Jego odczucia i motywy postępowania poznajemy czytając pliki dokumentu tekstowego Word, które są listem pożegnalnym. Czytelnik staje się świadkiem cichej wojny miedzy małżonkami. Wojny pełnej kłamstw i niedomówień. A jak wiadomo jedno kłamstwo pociąga za sobą kolejne. Powstaje łańcuch, którego ogniwa oplatają naszych bohaterów i ciągną ich ku przepaści. Gdy dołożymy do tego wątek oszustwa na kilka milionów funtów robi się naprawdę ciekawie. Szkoda tylko, ze akcja posuwa się bardzo powoli. Czasami książka staje się wręcz monotonna. Wszystko przez bardzo szczegółowe przedstawienie życia bohaterów. Opisywanie codziennych spraw, pracy, spotkań doskonale obrazuje charakter bohaterów i daje możliwość wnikliwego zapoznania się z ich postępowaniem. Jednak z drugiej strony jest trochę nużące, co obniża przyjemność z lektury. Na szczęście w pewnym momencie akcja znacznie przyśpiesza i w zawrotnym tempie wiedzie nas do zaskakującego finału. Finału, który zawiera w sobie cały tragizm tej historii.

Jeśli chodzi zaś o samych bohaterów, to nie połączyła mnie z nimi jakaś szczególna więź. Na początku sympatyzowałam z Fi ( można to uznać, za przejaw kobiecej solidarności), która była w moich oczach ofiarą. Naiwną i łatwowierną, ale ofiarą. Jednak im bliżej finału, tym bardziej mój stosunek do niej się oziębiał. Bram od początku był dla mnie czarnym charakterem i nie zmieniłam o nim zdania nawet gdy poznałam zakończenie.

Trudno mi jednoznacznie ocenić tę książkę. Z jednej strony mamy tu niezwykle przemyślaną intrygę. Jest oszustwo na dużą skalę, szantaż, kłamstwa i sekrety. Jednak zabrakło mi napięcia i dreszczyku emocji, które powinny towarzyszyć podczas czytania thrillerów. Może było to spowodowane tym, że spodziewałam się czegoś innego, bardziej mrocznego i przerażającego. Dlatego moja ocena to 5/10.

Myślę, że książka spodoba się osobom, które lubią thrillery psychologiczne bez brutalnych scen i krwawych obrazów.