Sny Lazurowej Wody recenzja

Książka opowiada kilka burzliwych dni z życia Królestwa Lazenny. Umiera król, jako jego następca zostaje powołany jedenastoletni chłopiec. Czy tak młody król udźwignie ciężar korony? Jak sobie poradzi w obliczu widma nadchodzącej wojny? Czy uda mu się zachować tron w obliczu intryg i spisków?

Przyznaję, że powieść była bardzo schematyczna, sam autor w epilogu przyznaje się do inspiracji powieściami George’a R.R. Martina. Czy to źle? Moim zdaniem niekoniecznie. Wszystko zależy od tego jak potraktuje się znane schematy. Ja akurat lubię wątki królestw, walki o tron, władzę i wpływy. Schematy są po to, aby się nimi bawić i puszczać oko do czytelnika. Pan Milcewicz fajnie się schematami bawi i tworzy z tego całkiem niezłą opowieść.

Historię oglądamy oczami różnych bohaterów. Jest ich od groma i jeszcze trochę. Ja osobiście lubię taki zabieg, niektórzy mogą się czuć jednak przytłoczeni i zagubieni mnogością postaci i wątków. Myślę, że ta konsternacja minie, kiedy tylko czytelnik wgryzie się w fabułę.

A’propos bohaterów. Zauważyłam, że nie ma jakiegoś jednego określonego antybohatera. Każdy nosi maskę, za którą skrywa motywy swoich decyzji, różne tajemnice, a te, w zależności od danej postaci, autor dawkuje porcjami. Moją uwagę zwróciła zwłaszcza Oreen, która wygląda na wyrachowaną i twardą, ale za tą maską skrywa delikatną kobietę.

Widać, że autor przemyślał świat swojej powieści. Daję dużego plusa za wątek religijny, za piękną, dramatyczną opowieść Calisty i Eskata, za panteon bóstw i pojawienie się na horyzoncie nowej wiary. Osobiście uwielbiam takie zabiegi.

To teraz trochę o języku. Jest bardzo dobry. Jedyne, co mnie irytowało do granic możliwości to odmienna wizja autora na temat wyglądu jedenastoletniego króla. No, bo sami pomyślcie – gdy czytacie nagminnie używane wyrażenia typu: zacisnął małą piąstkę, tupnął małą nóżką, wskazał drobnym paluszkiem, potrząsnął małą główką – kto wam przychodzi na myśl? Mi czterolatek :P A to wszystko opisy jedenastolatka – czyli chłopca, który gdzieś tam powoli zostawia swoje dziecięce zabawy i staje się nastolatkiem. Jedenaście lat, u nas to zdaje się piąta/szósta klasa podstawówki… Rozumiem, że autor chciał w ten sposób podkreślić wiek młodego władcy, ale według mnie – trochę to nie wyszło.

Czasem miałam wrażenie, że niektóre wątki były traktowane zbyt lekko, no bo dzieciak odkrywa to, co umknęło mistrzowi szpiegów? Można by było trochę dopracować pewne momenty, to fakt. W każdym razie nie było nic, na co nie można przymknąć oko, a przyznaję, że debiutantom wybaczam troszkę więcej niż tym bardziej doświadczonym na rynku wydawniczym. Akcja poprowadzona dosyć ciekawie, jednak przeszkadzało mi, że w tak obszernej książce upchnięte zostało ledwo kilka dni. Czasami, nawet mimo wnikliwego czytania, miałam momenty zagubienia się w czasie.

W mojej opinii – nawet udany debiut. Autor puszcza oczko fanom średniowiecznych klimatów, bawi się schematami i tworzy dość ciekawą historię. Komu polecam? Fanom klimatów wojny o władzę i wpływy, dworskich intryg i szybkiej akcji. Książka według mnie dla czytelnika 18+ (zawiera sceny erotyczne i opisy tortur). Osobiście jestem ciekawa, jak fabuła rozwinie się dalej. Ja oceniam książkę jako dobrą i daję 6/10

Egzemplarz otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu @nakanapie.pl

Almaranth - 06.05.2020 r