Wyrwa recenzja

Młoda kobieta ginie w wypadku samochodowym. Jej mąż, Maciej Tomski, musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Przede wszystkim powinien pogodzić się ze śmiercią Janiny ze względu na dwie córeczki, którym teraz został tylko jeden rodzic. Niestety walka z żałobą nie jest łatwa, gdy na światło dzienne wychodzą sekrety żony Macieja. Dlaczego zginęła pod Mrągowem? Przecież jemu mówiła, że pojechała pod Kraków! To w zasadzie pierwsza niewiadoma, która później przemienia się w szereg innych. Czy Tomski w ogóle znał swoją żonę? Co tak naprawdę działo się w jej życiu przed śmiercią, o czym on nie wiedział?

W tej książce autor porusza ważny temat żałoby, walki z nią i również z samym sobą. Pisze o tym jak życie zmienia się po stracie najbliższej osoby, ale również jak może zmienić się postrzeganie kogoś, gdy okazuje się, że przez dłuższy czas byliśmy okłamywani. Wiadomo, że życie nie składa się z nieustannych „fajerwerków”, ale warto uważać na to, aby otaczający nas świat i ludzie nie okazali się ciągłą monotonią i nudą. Niestety, chociaż może się mylę, poprawcie mnie wtedy, myślę, że duża część naszego społeczeństwa żyje z dnia na dzień niemalże mechanicznie wykonując swoje obowiązki zarówno te w pracy, jak i te powierzone w domu będąc z rodziną. Ostatnio coraz cześciej zauważam jak czas pędzi do przodu i myślę wtedy o tym co było kiedyś i o tym jak szybko mogę stracić to co mam teraz. Pamiętajmy o ludziach, życie ma się tylko jedno, celebrujmy wspólnie spędzony czas, po prostu bądźmy ze sobą, a nie obok siebie.

Bardzo podobała mi się kwestia przedstawienia całej historii oczami Macieja. To on jest tutaj narratorem. Przez taki zabieg czytelnicy mają wrażenie, że są bardzo blisko wydarzeń, niemalże uczestniczą w nich, a bohater zwierza się z własnych problemów, co stwarza bardzo intymny klimat.

Książkę czyta się bardzo szybko. Zapewne sprawia to bardzo przystępny styl, którym posługuje się autor i można pokusić się o stwierdzenie w tym miejscu, że twórczość Chmielarza można rozpoznać po przeczytaniu kilku zdań. Pisarz przedstawia nam normalnych bohaterów, ludzi, których sami możemy spotkać na ulicy. Przez to cała historia staje się bardziej wiarygodna dla czytelników.

Polecam bardzo serdecznie. to książka dość smutna, ale ciekawa i gwarantuje Wam, że nie będziecie się przy niej nudzić.