Recenzja książki Rzeka zaklęta

Jack Tamerlaine od dekady nie postawił stopy na rodzinnej wyspie Cadence. Nigdy nie czuł się tam dobrze. W życiu pragnął tylko jednego: akceptacji. Nosi nazwisko swojego klanu - a nie nieznanego mu ojca - i, odkąd pamiętał, czuł z tego powodu wstyd. Chłopak opuścił Cadence w wieku jedenastu lat aby studiować grę na harfie na kontynencie. Po dziesięciu latach nauki stał się bardem z krwi i kości i z muzyką wiązał swoją przyszłość. Niespodziewanie otrzymuje wezwanie przywódcy swojego klanu - ma wrócić do domu. Dopiero po pojawieniu się na Cadence dowiaduje się, że z wyspy zaczęły znikać małe dziewczynki. Tylko dzięki jego talentowi i magicznej pieśni można je odnaleźć...



Książka Rebeccy Ross od początku sprawiła, że przywiązałam się do Jacka. Rozumiałam jego ból, niechęć powrotu na wyspę i pewnego rodzaju niepokój i strach, który wiązał się z jego domem. Jack to złożona postać, którą warto poznać mimo tego, że jest czasem zgorzkniały i irytujący, to przy bliższym poznaniu czytelnik może zrozumieć, dlaczego jest taki. Jego wielkim plusem jest to, że na kartach powieści rozwija się... zresztą nie tylko on. Postać która jako druga zmieniła się na przestrzeni książki jest Strażnik Wschodu — Torin — który z nieustępliwego wojownika zmienia się w pragnącego pokoju męża i ojca.

Sytuacja na wyspie nie jest łatwa. Giną małe dziewczynki, duchy są niespokojne... a jak się z czasem dowiadujemy, magia na wchodzie Cadence jest okupiona bólem. ,,Rzeka zaklęta" to powieść inna niż wszystkie ze swoim nieco szkockim klimatem, duchami żywiołów i granicą, która odgrywa bardzo dużą rolę w całym utworze. Jak możemy się dowiedzieć, istnieją dwa klany - Wschodni i Zachodni, które od lat ze sobą rywalizują i siebie nienawidzą. Być może dzięki dziedziczce Wschodu udałoby się zaprowadzić pokój... lecz przeszkadza jej sekret tajemniczych zniknięć. Tylko jedna osoba może pomóc mieszkańcom i jest nią bard Jack, który jak się później okazuje odgrywa w całej książce jeszcze większą rolę, niż można było z początku przypuszczać.

Ogólnie muszę przyznać, że miejscami nie była to łatwa lektura. Trzeba było bardzo mocno zagłębić się w zawiłości tej historii... ale gdy to się już zrobiło, to wszystko kliknęło i mogłam usatysfakcjonowana skończyć tę książkę. Oczywiście nie obyło się bez wad - autorka nie wszystko jasno wytłumaczyła, niektóre wątki dalej są niejasne, a główna historia miłosna troszkę jest zbyt płytka... jednak ma to potencjał. I szczerze? Nie mogę się doczekać kolejnych tomów. Zwłaszcza przez zakończenie, które sprawiło, że dwie połówki jednej monety musiały zostać rozerwane (kto przeczyta książkę, zrozumie o co mi z tym chodzi).

,,Rzekę Zaklętą" oceniam na 7/10.