Ciche cuda recenzja

Pani Ania dzieli się z czytelnikiem swoją historią. Historią trudną, wyciskająca łzy, smutną ale również szczęśliwą i radosną. Tak jak w prawdziwym życiu że swoimi blaskami i cieniami. Słynąca ze swojego autentyzmu, pisarka, tym razem zamiast fikcji literackiej zawarła w książce kawałek siebie.

Autorka nie miała łatwego życia. Trudne dzieciństwo, zaburzenia odżywiania, uzależniania, nieudane małżeństwo, samotne macierzyństwo...to tylko kilka faktów z jej życia. Jednak jej przykład pozwala nam uświadomić sobie, jaką siłą w nas drzemie. Bo nie chodzi o to ile razy człowiek upadł, a o to, ile razy się podniósł.i stawił czoła życiu. Prawda?
Podjęcie trudnych tematów, które uczyniła pani Ania, współgrał tu z niebywałym wdziękiem i autentycznością. Bez ubarwiania i upiększania. Samo życie.
Droga, jaką musiała przejść pisarka, do miejsca, w którym obecnie się znajduje i jest szczęśliwa, była długa i kręta. Ale udało się. Dajac nam przykład na to, że się da.

"Kocham, pracuję, staram się, robię wszystko, co w mojej mocy, ale nie przywiązuje się do efektów (...). Nie muszę mieć nad wszystkim kontroli. Otwieram się na niespodzianki (...) Nie na wszystko mam wpływ. Nie muszę go mieć! To takie uwalniające"

Oprócz faktów że swojego życia, autorka dzieli się z nami swoimi przemyśleniami, refleksjami, wskazówkami.... w tym kontekście książkę możemy traktować jako swoisty poradnik na temat afirmacji życia i dostrzegania tytułowych "cichych cudów", których możemy doświadczyć z zachwytu nad życiem. Myślę, że z wieloma zdaniami, czytelnik może się, w mniejszym lub większym stopniu, utożsamić.
Domyślam się, że i w Twoim życiu były takie momenty. To wrażenie, że teraz to już nie wstaniesz z kolan, twój krzyk albo milczenie z zaciśniętymi zębami: "Niech wszyscy dadzą mi święty spokój". Wszyscy!".... Słowa, które kieruje do nas autorka bolą, wzruszają, łamią ten mur, którym często tak się zasłaniamy przed destrukcyjnym otoczeniem. Jednak obok tego wszystkiego stoi nadzieja, że się uda, pokonam to co złe, zawalczę o siebie i wygram. Pani Ania odsłania nam swoją duszę, dzieląc się z nami swoimi optymizmem i chęcią do życia. Wiele w tym jej pomogły modlitwy do Boga i w momencie kryzysu psychicznego, poddanie się jego woli. Mądre, pouczające i uświadamiające. Pisarka dodaje nam siły, otuchy i nadziei na lepszą przyszłość. Nie da się tego czytać bez udziału emocji. Razem z autorką płaczemy, wzruszamy się, złościmy, śmiejemy . Książka bardzo wartościowa . Pokazująca, że w obecnych czasach, w których perfekcja i idealizm przesłaniają naturalność i wyjątkowość, często najmniejsze niepowodzenia czy trudności nie są do przezwyciężenia. Autorka uczy, jak te niepowodzenia przekuć w naukę i "ciche cuda", przy udziale małej dawki optymizmu, szczypty marzeń i wiary w lepszą przyszłość. Polecam wam kochani gorąco! Książka jest bardzo cennym źródłem inspiracji i nadziei.