Ciche cuda

„Ciche cuda” ciężko jest zaklasyfikować do konkretnego gatunku. Jest to książka bardzo osobista, naprawdę bardzo. Autorka wpuszcza nas głęboko do swojego życia, krok po kroku opowiadając nam o sobie, swoich bolesnych problemach, i drodze, jaką pokonała do… do bycia szczęśliwą. Chwilę się zawahałam, nim napisałam to słowo, ale chyba to jest właściwym określeniem: do bycia szczęśliwą i spełnioną kobietą, żoną, matką, pisarką.

Po trosze jest to pamiętnik, po trosze wspomnienia, a czasami poradnik motywacyjny. Być może nie każdemu „porady” Ani Niemczynow przypadną do gustu, nie będą adekwatne do ich życia, wiele jest tutaj, kolokwialnie mówiąc, „prawd objawionych”, z których, cytując panią Anię, „człowiek myślący i pragnący wzrastać w tym swoim człowieczeństwie” zdaje sobie sprawę. Niektóre doświadczenia Ani są mi bliskie i znalazłam w nich cząstkę siebie, z niektórymi się nie zgadzam, inne znowuż nie wydają mi się tak proste do zastosowania, jak sugeruje Autorka. Przemiana to proces – długi, żmudny, bolesny i zaczyna się w głowie, a stamtąd czasem trudno przepędzić demony. Nie zawsze wszystko jest proste, nie zawsze jesteśmy gotowi na zmiany i z różnych powodów nie zawsze tych zmian chcemy.

Nie wiem, czy treści zawarte w książce przypadną do gustu każdemu – bo to naprawdę specyficzna publikacja i, jak dotąd, nie spotkałam się z niczym podobnym w literaturze polskiej. Jedno jest pewne: trzeba mieć w sobie mnóstwo odwagi, a także poko...

Lubię książki Anny H. Niemczynow, przeczytałam kilka jej opowieści i zastanawiałam się już od pierwszej z nich, co oznacza literka "H" przed nazwiskiem. Szybko wyjaśniła się sprawa w bibliotece, bo tam akurat książki autorki stały na półce właśnie pod literką... "H".
"Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" miałam na swojej domowej półce już od jakiegoś czasu, lecz gdy otrzymałam recenzencki egzemplarz książki "Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem", dopiero po jakimś czasie załapałam, że właśnie powinnam najpierw przeczytać "Ciche cuda....", ale myślę. że w sumie nic złego się nie stało. Może tylko miałam inny pogląd na tę drugą...
Obie książki są bardzo osobiste, to jakby biografia autorki, która wspomina swoje życie, które nie było usłane różami..., bardziej kolcami. W książce "Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" autorka opowiada o swoim życiu i pokazuje, że jej uśmiech nie jest dany jej od losu, sama go sobie wypracowała, wywalczyła. Poznajemy tu jej wszystkie radosne chwile, lecz także o tych złych Pani Anna nie wstydzi się nam mówić. Dzieli się z nami swoim życiem jak z dobrym przyjacielem czy przyjaciółką...
Mimo wielu problemów udało jej się wyjść na prostą drogę do szczęścia i próbuje nauczyć nas tego.

"Nie jesteś ani lepszy, ani gorszy od innych. Wszyscy jesteśmy CUDEM i wszyscy jesteśmy sobie potrzebni. Kiedy zapomnisz, że drugi człowiek jest Ci równy, i potraktujesz go z góry - przepraszaj czym prędzej."
Radość w oczach i piękny uśmiech, którym zaraża wszystkich wokoło. Patrząc z zewnątrz można by pomyśleć, że życie Anny H. Niemczynow to pasmo nieustannych sukcesów. To jednak tylko pozory. Ten uśmiech jest efektem ciężkiej codziennej pracy, cierpliwości, pokory i wiary. Autorka z ogromną szczerością, przytacza wiele sytuacji ze swojego życia, dzieląc się z nami swoimi wspomnieniami, marzeniami i codziennością. Zwracając się bezpośrednio do nas opowiada o trudnym dzieciństwie, nieudanym małżeństwie, anoreksji i bulimii.
Wskazuje jak przekuć porażki w siłę i nigdy się nie poddawać, a także w jaki sposób wziąć pełną odpowiedzialność za nasze życie, bez wymówek i narzekania. Pokazuje jak często bezmyślnie rzucone drobne słowa mają niszczycielską moc i jak głęboko potrafią zakorzenić się w człowieku.
Przypomina jak ważne jest przebaczenie i jak istotna rolę odgrywa w naszym życiu.
Skarbnica prawdziwych, życiowych cytatów, które poruszają serca czytelników.
"Bólu i smutku nie da się całkowicie wyzbyć z naszego jestestwa i im szybciej zdamy sobie z tego sprawę, tym szybciej zwyczajnie nam ulży."
To także świadectwo głębokiej wiary, każde z opowiadań kończy osobista i poruszająca modlitwa Autorki.
Jestem zachwycona wydaniem książki, a prywatne zd...

„Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem” to książka, która mnie zachwyciła pod wieloma względami. Gdy zaczęłam ją czytać, to nie mogłam przestać. Od pierwszych stron byłam pełna podziwu siły jakiej w sobie miała i ma Pani Ania Niemczynow, autorka wielu wspaniałych powieści. Książka ta jakby odpowiedzią na pytania czytelników: Skąd pomysł na daną historię? I skąd na jej twarzy taki uśmiech? Bo oprócz wspaniałych książek, jest ona również włościanką najpiękniejszego uśmiechu. Jednak by dzisiaj czerpać z życia co najlepsze i tak uśmiechać się trochę w życiu już przeszła.

„Ciche cuda” to książka o niej samej. Opowiada o swoim dzieciństwie, pierwszych miłościach, a później o małżeństwie, które było tak naprawdę tylko na papierze. O samotności i o walce o siebie. O zerwaniu ze stereotypami, że „Ania bierze wszystko”. O swojej relacji z Bogiem, z którym kłóci się po to, by zaraz go przepraszać. Książka przepełniona jest z jednej strony smutkiem, a z drugiej strony wiarą i nadzieją. Bije z niej siła i czułość. Słowa pani Ani wspierają na duchy.

Autorka w tej książce pokazuje nam prawdziwą siebie. I chociaż jest osobą, która wiele już przeszła w życiu, potrafi z niego wyciągnąć wnioski.

„Szczęście nie jest ani dziełem przypadku, ani darem bogów. Szczęście to coś, co każdy z nas musi wypracować dla samego siebie.” Według myśli Erichem Frommana autorka stara się kierować w swoim życiu.

Jeśli jesteśc...

"Pracuj nad sobą, wzrastaj w prawdzie, w czystości serca, rozwijaj się jako człowiek. Wówczas przyciągniesz to, co sam sobą reprezentujesz. My, ludzie, kobiety i mężczyźni, jesteśmy jak lustra. Odbijamy się w sobie i to jest piękne".

Jest to moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Książka, którą otrzymałam jest inna, jedyna w swoim rodzaju. Można powiedzieć, że to jest jej autobiografia. Opowieść o dziewczynie, która mimo przeciwności losu, stara się żyć nie tylko marzeniami. Autorka daje tu cząstkę siebie, ukazuje swoje życie. Dzieli się swoimi przeżyciami, wzlotami i upadkami. Zabiera nas w podróż, która ukazuje trudy dzieciństwa, borykanie się z bulimią oraz uzależnieniem od sportu. Nie tylko poprzestaje na tym, jest również nieudane małżeństwo, samotne macierzyństwo oraz praca od rana do nocy by zapewnić godne życie.

Autorka nie unika trudnych tematów, jest szczera, odważna i pełna pozytywnej energii. Wierzy, a wiara czyni cuda. Nie narzeka na swoje porażki, stara się wyciągnąć wnioski i cenne lekcje, które budują i dają siłę. Książka może zmotywować niejedną osobę, zasmucić i wywołać uśmiech na twarzy. Życie nie jest wcale takie kolorowe i piękne jak zdjęcia np. na socjal mediach. Gorąco polecam z pewnością nie będziecie potrafili oderwać się od lektury.

Poryczałam się w czasie czytania tej książk.Jest to najszczerszy,prawdziwy i dodający otuchy pamiętnik z życia autorki.Przedstawia życiorys,jej zmagania,problemy,zmaganiam z anoreksją,bulimią,przemocą fizycznej,słowną i seksualną,alkoholizmem i dużo dużo więcej.
Zawiera szczere słowa,które pokazują,że życie wcale nie jest proste.Trzeba z nim walczyć,gdy kłody rzucane są pod nogi.
Jest to autobiografia pokazująca,że nawet po trudnym czasie,ciągłej pracy warto czekać na cud i czekać na lepsze jutro.Bo los zależy wyłącznie od nas samych.Nie pozwólmy,aby inne osoby odebrały nam radość życia!!!

Emocje przelewają się z każdym rozdziałem.Dostarczone rady,modlitwy i sugestie dają siłę do działania,by nie poddawać się w trudnych chwilach.Pojawiają się łzy,które są oczyszczające i budujące.
Nie spodziewałam się tak prawdziwej historii płynącej prosto serca.Miałam wrażenie,że Ania mówi wprost do mnie.Radzi,doradza i ostrzega…Jestem pod ogromnym wrażeniem poznania jej historii.Brawo za odwagę i pokazanie czytelnikom,że każdy z nas ma swój „krzyż” w swoim życiu.Trzeba go zaakceptować i nie poddawać się!

Jęli chcecie poznać prawdziwą Anie H.Niemczynow i jej walkę to musicie przeczytać tą książkę.
Jest to książka bardzo wartościowa i budująca.
Koniecznie musicie ja przeczytać.Polecam

Najpierw oczarowała mnie przepiękna okładka, a już pierwsze zdania utwierdziły mnie w przekonaniu, że Anka to "mój człowiek" i tak jak ja, jedyne czego pragnie to święty spokój.

"Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" określane są, jako najbardziej osobista powieść Niemczynow i rzeczywiście tak jest. Odkryła ona przed nami znaczną część swego życia, otwierając przed nami serce i duszę. Zrobiła to w swoim niepowtarzalnym stylu, wywołując w nas mnóstwo emocji, angażując i skłaniając do wielu refleksji nad sobą i swoim życiem. Nie zabrakło też wielu odniesień do wiary i jej znaczenia w życiu każdego człowieka. Podzieliła się również zdjęciami ze swojego rodzinnego albumu.

Ta kobieta spokojnie mogłaby zajmować się profesjonalnym life coachingiem, ponieważ z każdej jej powieści bije ogromna pochwała życia i wszystkich najważniejszych w nim wartości, takich jak miłość, przyjaźń czy wiara. To szczera i dojrzała opowieść o podstawowych prawdach i zasadach, którymi powinniśmy się kierować. Jednak czasem tak ciężko wpaść na to, co najprostsze i zdawałoby się oczywiste.

Ta książka jest jak balsam i cicha obietnica, że wszystko w życiu ma swój czas i miejsce, a każdy z nas może znaleźć harmonię i osiągnąć spokój duszy. To zaiste najpiękniejsza historia Ani, Jej historia.

Wpierw zaznaczę, że autorka wierzy w Boga i często śle do Niego swoje prośby, błagania czy nadzieję, więc jeśli ten temat cię drażni, to po książkę nie sięgaj. Niekiedy czytamy słowa modlitwy, które pomagały jej w trudnych czasach. Autorka jest z nami całkowicie szczera i wyjawia sekrety odnośnie wcześniejszych powieści. Często odnosi się do pytań, jakie czytelnicy do niej piszą i na nie odpowiada.
W książce znajduje się dwadzieścia opowieści i słowa od autorki. Na kartach jej zwierzeń można przyjrzeć się jej zdjęciom z bliskimi, które mają podkreślić temat jaki aktualnie poruszyła. W sumie to wydaje mi się, że cała opowieść jest wytłumaczeniem jej szczerego uśmiechu. Czytelnicy byli ciekawi co sprawia, że wciąż jest szczęśliwa. Odpowiada na to pytanie ale od początku. Każda z dwudziestu krótkich historii przedstawia czas od dzieciństwa do teraz. I jeśli ktoś jest pechowcem, to właśnie tak można było nazwać autorkę, ale do pewnego przełomowego momentu. Do telefonu przez który bardzo długo płakała i urósł w niej ten bunt, że tak nie powinno być. Każdy ma prawo powiedzieć: Stop, Nie, ja na to nie pozwalam!
W dalszych częściach uczy nas jak zastosować te słowa, bo często bywa tak, że chcemy przestać być traktowani jak popychadło, tylko nie wiemy jak się za to zabrać. Cała opowieść bardzo mi się spodobała, bo doskonale znałam ten temat. Jeśli ktoś potrafi być asertywny i nigdy nie miał problemów z wyznaczaniem swoich granic osobistych, to tej książki nie zrozumie. Ja...

Lubię książki Ani, są takie pozytywne, pełne ciepła i uśmiechu, autorka jest bardzo religijną osobą i czasem wplata takie wątki w swoje książki, nigdy mi to nie przeszkadzało, tak z oceną tej książki mam ogromny problem.

„Ciche cuda” to taki pamiętnik autorki, opisuje swoje trudne dzieciństwo, problemy z bulimią i anoreksją, walka z uzależnieniem od sportu, nieudane małżeństwo, terapie. Ania dzielnie sobie z tym wszystkim poradziła, potrafi zarażać uśmiechem i to były pozytywne aspekty tej książki, którą naprawdę dobrze mi się czytało, dopóki nie pojawiała się kwestia wiary i Boga. Ja rozumiem, że są osoby głęboko wierzące, które wychwalają swojego Boga, epatują tym, niestety do mnie to nie trafia. Z własnego doświadczenia wiem jak działa kościół i ile ma dla swoich wiernych „wsparcia” bo do niedawna, tez do tych wiernych należałam. Nie przekonuje mnie też to, że można oddać się woli Boga, on pomoże, o swoje onkologiczne dziecko walczyłam sama, wchodziłam jak nie drzwiami to oknem, a gdy na onkologi widziałam umierająca czterolatkę, w głowie miałam tylko jedno gdzie ten Bóg, dlaczego te dzieci tak cierpią i dlaczego gorliwie modlący się i wierzący rodzice tracą swoje dzieci.

Kiedyś ktoś mi powiedział, że wiara jest jak dupa, każdy ma własną i publicznie nie trzeba jej pokazywać. Jestem pełna zrozumienia, w końcu to pamiętnik, w którym autorka opisuje siebie, za to wielki podziw, za właśnie tą szczerość, tylko dlaczego nikt na okładce słowem nie wspomnia...

„Najważniejsze w życiu to nie to, że upadasz, lecz to, że potrafisz wstać po każdym upadku” Mandela Nelson

Życie nasze
z dobrych, złych
Chwil się składa
Upadamy i wstajemy
Jak Mandela mawiał
Najważniejsze by się
Podnieść,
nie poddać nigdy
w deszczu
tańczyć umieć
przetrwać burzę
Wierzyć w Boga
Każdy dzień
Z uśmiechem
Żegnać !

"Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" to spotkanie, zderzenie z prawdą, otwarcie swego wnętrza, wspomnień, serca, duszy, to odwaga i przepiękne opowieści z życia pani Ani.

Książka ta jest pełna emocji, wzruszeń i skłania do refleksji, przemyśleń, zastanowienia nad sobą, nad swoim życiem. Mnie skłoniło do zatrzymania się i zastanowienia się nad tym, jakim sposobem pani Ania po tych wszystkich zdarzeniach, po tych wszystkich upadkach, potrafiła wstać i nadal witać i żegnać z uśmiechem każdy dzień ! Ta książka jest cudowna, to pamiętnik autorki, odważnie w nim otwiera się przed nami, czytelnikami, dzieli się z nami swoimi najgorszymi i najlepszymi chwilami ż życia, wspiera, daje siłę, nadzieję, uśmiech.

Ta książka jest piękna, bardzo osobista, bo porusza prywatne i niejednokrotnie bardzo trudne i ciężkie do pokonania sprawy, problemy, choroby z życia autorki. Pani Ania tak wiele przeszła, a mimo to nadal potrafi tak pięknie się uśmiechać ! Jest cudownym człowiekiem !

„Najpiękniejsze rzeczy w życiu są niewidzialne.” Antoine de Saint-Exupéry

Książka...

Książkę można opisać jednym zdaniem: najpiękniejsze scenariusze pisze samo życie.
🔹️Po przeczytaniu kilku powieści autorki, czułam, że takich historii nie da się tak po prostu wymyślić. Aby móc przekazać emocje, trzeba to po prostu przeżyć. Prawda obroni się sama.
🔹️" Cuche cuda"...książka inna niż poprzednie. Niezwykle osobista i szczera. Można nawet powiedzieć, że to intymny pamiętnik autorki. Oto Anna H. Niemczynow o samej sobie.
Brak poczucia własnej wartości, zaburzenia odżywiania, nieudane małżeństwo, samotne małżeństwo, wieloletnia walka o samą siebie.
Jak to możliwe, że ta kobieta o najpiękniejszym uśmiechu, zarażająca pozytywnym nastawieniem to wszystko przeszła?
🔹️Autorka w swoich 20stu opowieściach otwiera dla czytelnika swoje serce i duszę, i jak najlepszemu przyjacielowi opowiada o sobie. Teraz możemy powiedzieć, że Ania Niemczynow jest naszą przyjaciółką.
🔹️Książkę można czytać wielokrotnie i za każdym razem odkrywa się ją na nowo. Większość z nas, czytelników, odkryje w powieści choć cząstkę siebie.
🔹️"Ciche cuda" to powieść pełna bólu i opuszczenia ale również pełna radości i nadziei, przepełniona wiarą w Boga, który daje siłę aby przetrwać najgorsze. Boga, który pomaga podnieść się po każdym upadku i nigdy nie opuszcza tych, którzy mu ufają.
🔹️Ta książka trafi na pewno do mojej topki tego roku i jest jedną z najpiękniejszych jakie przeczytałam w swoim życiu.
🔹️DZIĘKUJĘ

Ja osobiście bardzo lubię powieści autorki.
Na każdą czekam z utęsknieniem i czytam z wielką przyjemnością. To pewnie zasługa autentyczności i emocji jakie serwuje nam autorka w swoich powieściach.😉

"Ciche cuda" to jednak nie jest obyczajówka do jakich przyzwyczaiła nas autorka.
Jest to autobiografia opisana w formie krótkich opowiadań. Bardzo osobista i intymna opowieść Ani o dzieciństwie w trudnym domu, małżeństwach,chorobach z którymi musiała się zmagać jako młoda kobieta.
Kto obserwuje profile społecznościowe autorki temu zapewne kojarzy się Ona z wieczną radością, uśmiechem,poczuciem humoru. Ale czy tak było zawsze?
Jaką wyboistą drogę musiała pokonać,aby teraz być w miejscu w którym jest?
Ania, podobnie jak niejedna z nas,wiele w życiu przeszła, ale nauczyła się, że wszystko dzieje się w jakimś celu. I teraz dzięki swej powieści chce też to pokazać nam swoim czytelnikom.
Dzięki swojej wierze, determinacji i pokorze spełnia marzenia,jest szczęśliwą kobietą, żoną i matką. Choć i problemów dnia codziennego też Jej pewnie nie brakuje 😉

Cieszę się, że ta powieść została wydana. Myślę, że nie jednej osobie pomoże ona w chwilach zwątpienia i każda zaczerpnie z niej coś dla siebie.
Dziękuję Aniu za odwagę ❤️
Wam gorąco polecam książkę,a sama czekam na kolejną 😃

Anna H. Niemczynow to autorka, którą zna niemal każdy. Jej twórczość jest powszechnie uwielbiana i śmiało mogę powiedzieć, że skradła miliony serc swoją twórczością. Moje również autorka skradła. Uwielbiam jej pióro, jest niezwykle przyjemne, lekkie, ale zawiera dużo emocji.
„Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem” to swego rodzaju historii samej autorki, która przedstawia nam swoją drogę do miejsca, w którym aktualne się znajduje. Prezentuje swoje wzloty i upadki, lepsze i gorsze momenty w życiu, bo takie przecież miewa każdy z nas! Dzięki tej książce można dużo bliżej poznać Annę H. Niemczynow, która w swoim życiu zawierzyła Bogu, oddając mu swoją miłość. Tą właśnie miłością dzieli się również z czytelnikami w swojej, można powiedzieć, biografii. Autorka waleczna, prąca do przodu w swoim życiu, niepoddająca się, a po upadku znajduje siły, by powstać jeszcze silniejsza!
Bardzo lubię czytać takie książki, które pozwalają bliżej poznać autorów, po których twórczość uwielbiam sięgać. Ta pozycja wzbudziła we mnie wiele emocji, których autorce zdecydowanie nie brakuje. Myślę, że jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich fanów autorki i jej twórczości. Mnie zachwyciła, dlatego też serdecznie Wam ją polecam!

Po pierwszej przeczytanej książki Pani Anny, przyszła następna i teraz nie mogę sobie odmówić kolnej. To jak miłość od pierwszego wejrzenia. Uwielbiam pióro autorki i to jak potrafi przekazywać emocje. Każda książka autorki niesie ze sobą jakieś przesłanie i w trakcie czytania daje do myślenia.

"Ciche cuda. Z zachwytu nad życiem" to najnowsza książka @annahniemczynow
Jest to dosyć krótka historia, wystarczy Wam jeden wieczór, aby ją przeczytać. Tym razem autorka w nasze ręce daje bardzo osobistą powieść. #cichecuda to zbiór 20 różnych opowieści z życia autorki, po każdej historii znajduje się modlitwa.
Jak zapewne zauważyliście Pani Ania jest bardzo uśmiechnięta osobą, chociaż nie miała lekkiego życia. W trakcie czytania byłam w szoku ile wzlotów i upadków zaliczyła autorka. Ale najważniejsze jest to, że się nie poddawała. Po każdej burzy wychodzi słońce. Nie chcę wam za dużo zdradzać szczegółów, dlatego aby poznać historie z życia autorki musicie sami sięgnąć po tę książkę ♥️

Zostawiam Wam mój ulubiony cytat z tej książki:

"Uśmiecham się do życia i ludzi. Uśmiecham się zawsze, wszędzie i do wszystkich. Szczery uśmiech jest moją największą ozdobą."

Książka jest inna niż te, które przeważnie czytam, dlatego recenzja będzie też trochę inna. Nie znajdziemy w niej fikcyjnej historii. W takim razie co znajdziemy? Historię życia autorki, a jednocześnie wiele jej przemyśleń. Pani Anna H. Niemczynow przeszła w życiu wiele i dzieli się z nami, jak to wszystko wyglądało, jak „otwierała” oczy na pewne sprawy, jak podnosiła się po kolejnym upadku. Jednocześnie jest wiele wspierających, motywujących słów, które niejednokrotnie wywołały uśmiech na mojej twarzy.

Czyta się ją naprawdę szybko, a podczas czytania towarzyszy wiele emocji. Szczerze powiedziawszy, nawet po jej skończeniu jeszcze na długo je czułam. Autorka nie unika trudnych tematów, nie koloryzuje, a jednocześnie wplata we wszystko nutkę humoru. Mnie zdecydowanie się to spodobało.

To nie jest pierwsza książka napisana przez panią Anne H. Niemczynow i na pewno nie ostatnia, jaką przeczytałam. Według mnie zdecydowanie warto po nią sięgnąć, aby poznać jej historię, a jednocześnie „naładować” się pozytywną energią. Z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA