Agentka wroga recenzja

Wojna to czas, w którym wszelkie marzenia i plany musiały zostać odłożone na drugi plan. Liczyła się wola walki i pragnienie przeżycia. Tylko tyle i aż tyle. Wciąż na najważniejszym dobrem pozostawała rodzina. Często jedyna ostoja w tym trudnym czasie. Splątane losy, pogmatwane więzi i często brak nadziei na upragniony spokój i wolność. Wolność, której imię to miłość.

Kolejny raz nie mogłam oderwać się od lektury. Po raz trzeci dostałam przemyślaną, zręczną i bardzo plastyczną opowieść o agentce Abwehry Angela Dremmler. Kobiecie, która oficjalnie ma przejść na stronę wrogą, a w rzeczywistości ma wspierać niemiecki wywiad. Będąc pod ścisłą obserwacją, rozpoczyna swoją prywatną grę, w której stawką jest rozliczenie się z przeszłością. Kilka miesięcy później kobieta zostaje osadzona w więzieniu w Łomży i dopiero tam rozpoczyna się prawdziwa gra. Tyle o fabule, a co znajdziemy w środku?

Akcja powieści dzieje się dwutorowo. Z jednej strony mamy codzienność życia Angeli w okupowanej Warszawie, jej pracę, spotkanie z tajemniczymi mężczyznami, a z drugiej terror łomżyńskiego wiezienia, w którym ból, strach i niepewność to słowa, które stale dźwięczą w uszach osadzonych. Przeskoki czasowe były w punkt, wręcz idealne. Nie zaburzały toku akcji i sprawiały, że pewne wydarzenia wybrzmiały jeszcze mocniej. Kolejny raz czytelnik dostaje mocną kobiecą postać. Angela nie jest głupiutką dziewczyną, która boi się własnego cienia. Jest twardą, silną kobietą, która z odwagą i niebywałą roztropnością idzie prosto do celu. Balansuje na granicy prawdy i kłamstwa, nie boi się stawić czoła przeciwnościom losu. Robi to w sposób przemyślany i niezwykle ujmujący.

"Agentka wroga" to książka, w której wszystko jest wręcz modelowe, ale coś mi tu nie zagrało. Nie potrafię powiedzieć czy tempo fabuły, czy brak zwrotów akcji. Nie jest to absolutnie zła pozycja. Jednak moje czytelnicze serduszko nie zabiło aż tak szybko, jak przy poprzednich książkach. Mimo to warto po nią sięgnąć i poznać losy Angeli Dremmler.