Zabójczyni recenzja

Po przeczytaniu całej serii Szklanego Tronu postanowiłam w końcu sięgnąć po opowiadania i przekonać się, jak to było z naszą Celeaną jeszcze przed zesłaniem do kopalni soli i tymi wydarzeniami po królewskim turnieju. Chciałam też się dowiedzieć, kim tak właściwie był dla Zabójczyni Sam i czy jest on choć odrobinę podobny do obecnego ukochanego dziewczyny. Ciekawiło mnie również to, jak to się stało, że tak młoda kobieta zaczęła budzić taki strach w ludziach samym swoim imieniem i nazwiskiem. Jak to się stało, że posiadła tytuł Zabójczyni Adarlanu i stała się następczynią Króla Zbójców.

Niestety... nie dowiedziałam się wszystkiego, czego chciałam. Znaczy wszystko wygląda fajnie i jest super, ale opowieści za szybko się kończą jak na mój gust. Wiem, że to dlatego, że są po prostu opowieściami, a nie kolejną powieścią... ale zabrakło mi tu czegoś.

Na plus dla tej książki, która zawiera wszystkie te pięć nowelek, jest to że Celaena jest tą samą dziewczyną, którą poznałam na początku tej serii (tak, tej której nie lubiłam. Teraz przypomniałam sobie dlaczego, ale tutaj Sardothien wydaje się zupełnie inna, chociaż ma ten sam charakter i to jest w sumie ciekawe) i posiada silny kodeks moralny, co może dziwić, skoro jest przecież bezwzględną zabójczynią. Denerwowało mnie to, jak na początku traktowała Sama, normalnie jak śmiecia. Wkurzało mnie to dlatego, że jako czytelnik wiedziałam od razu, co ich połączy i wyczekiwałam tego momentu tak bardzo... że aż się zawiodła, że to było po prostu to. No ale cóż, znaliśmy ich historię i tutaj nic nie mogło nas praktycznie zaskoczyć.

Co do kolejnych plusów, to bardzo podobała mi się opowieść: ,,Zabójczyni i Czerwona Pustynia''. Tam nasza główna bohaterka jakby odżyła i zobaczyła czym naprawdę może być życie.

Nie będę dalej się rozwodzić na ten temat. Myślę, że tak czy siak fani przeczytają tę pozycję, zwłaszcza dlatego, aby poznać dogłębnie historię Celaeny Sardothien. Książce daję 6 na 10.