Współlokatorzy recenzja

"Masz ochotę na niebanalną opowieść o rodzącym się uczuciu między dwojgiem ludzi?"

Bohaterami są Tiffi i Leon. Tiffi ma problemy finansowe. Poszukuje nowego lokum, które nie obciąży jej portfela, czyli jak najtaniej i jak najszybciej. Rozstała się ukochanym, który niespodziewanie ją zostawił. Znajduje ogłoszenie Leona - pielęgniarza w domu opieki. Pracuje na nocnych zmianach.Również potrzebuje pieniędzy, aby opłacić adwokata dla swojego brata. Mocno wierzy w niewinność brata, dlatego też o niego walczy. Postanawia wynająć swoje mieszkanie na noce 😂 Znajomi bardzo mocno negują ten pomysł, a najbardziej ukochana Leona. Wspólnie dzielą łóżko, jednak żyją osobno. ♥️ Czy aby na długo osobno? Z czasem wymieniają się krótkimi wiadomościami zostawianymi w kuchni, mimo, iż się nie znają. Wymieniają się spostrzeżeniami, uczuciami a także problemami.

Książka jest piękna, wesoła, pozytywnie nastraja. Bardzo sympatyczna i lekka. Zgrabnie napisana. Bohaterowie zostali w ciekawy sposób zaprezentowani. Można śmiało powiedzieć, że jest to książka niebanalna. Nie słyszałam jeszcze o takim związku, który zaczął by się w tak spektakularny sposób. Autorka, Beth O'Leary w imponujący sposób pokazala sposób prowadzenia dialogu pomiędzy bohaterami - karteczki samoprzylepne. Jest to świetny pomysł na fabułę. Czekam również na ekranizację tego dzieła.

Jest to piękna książka o życiu. Każdy z bohaterów ma problem, który rozwiązać mogą finanse. Wątek brata Leona, Richiego również ukazuje kruchość naszego bezpieczeństwa, poczucia wolności. Zostaje niesłusznie oskarżony i trafia do wiezienia.

Tiffi i Leon nie mają możliwości rozmowy, spotkania. Tak też określili w umowie. Jeśli jedno jest w mieszkaniu, drugie musi być poza nim. Jestem w szoku jak długo udało im się prowadzić taki tryb życia. Przestrzegali trybu co do godziny. Aż pewnego dnia coś pękło :) Pojawiło się uczucie :) Bardzo im kibicowałam.