Zamek z płatków róż recenzja

Autor: Anna Szafrańska

Książę z bajki ratujący damę z opresji. Chyba każda z nas marzyła o takim kimś w dzieciństwie. Życie to jednak zweryfikowało, ale jednak. Chciałyśmy być księżniczkami żyjącymi długo i szczęśliwie. Na swój sposób każda kobieta jest księżniczką, ale czy każdy mężczyzna jest księciem?

Gwen jest autorką bestsellerowych romansów, chociaż sama nie wierzy w miłość. Znana jest se swoich skandali, chociaż nie są one prawdziwe. Chciałaby tylko odpocząć, dostać trochę spokoju dla siebie. Postanawia jechać do rodziny w Szkocji, skąd w dalszą podróż wyrusza do Norwegii, żeby spełnić swoje marzenie o zobaczeniu zorzy polarnej. Niestety pierwsze godziny nie robią na niej dobrego wrażenia. Gwen zostaje napadnięta i na dodatek okradziona. Ratuje ją tajemniczy mężczyzna, który zamiast zamartwić się jej stanem dołuje ją jeszcze bardziej. Nagle gdy kobieta traci przytomność zaskakuje sam siebie i postanawia jej pomóc.

Książka można powiedzieć, że jest taką trochę współczesną wersją „Pięknej i Bestii” z niewielkimi różnicami. Gwen jak i Chris bardzo przypadli mi do gustu. Każdy z nich wniósł wiele do tej przecudownej historii. Zmienili się co bardzo było widać jakby zestawić ich z początku książki i końca.

Polubiłam każdą postać oprócz pewnego taksówkarza. On był okropny. Jednak Elias czy babcia Christophera byli cudowni. Grali do jednej bramki chcąc dla mężczyzny i kobiety wszystkiego co najlepsze. Robili świetną robotę w całej książce.

Autorka świetnie oddała klimat miejsca, w którym akcja się działa. Oczami wyobraźni widziałam te miejsca, które wywarły na mnie pozytywne wrażenie. Duży plus za rozdziały z punktu widzenia i jednego bohatera i drugiego. Mogliśmy poznać ich myśli, wrażenia, spostrzeżenia. Martwiłam się, że będę czytała tylko obserwacje Gwen i miło się zaskoczyłam.

Przez książkę się śmiga. Jest klarowna i przejrzysta. Nie jest napisane nic na siłę. Akcje dzieją się w swoim własnym tempie, nic nie jest wymuszone. Jedyne co to Gwen na samej końcówce mnie trochę poddenerwowała, ale w końcu się opamiętała i poszła po rozum do głowy.
Ze zniecierpliwieniem czekam na kolejny tom.